Patrick Houben genoot van korte terugkeer op de hockeyvelden

Patrick Houben kan eindelijk weer doen wat hij het liefste doet: hockeyen. De 28-jarige middenvelder keek vorig seizoen met een hernia lijdzaam toe hoe Almere sportief gezien in de Hoofdklasse ‘werd gered door Covid’. Zijn rentree op de hockeyvelden duurde slechts zeven wedstrijden, omdat dat ellendige virus opnieuw de sport stillegt. ‘Het is verschrikkelijk’, jammert Houben.

‘Ik zag het helaas al wel een beetje aankomen’, vertelt de Groninger telefonisch daags na de persconferentie waarin het kabinet verscherpte maatregelen aankondigde. Alle competities zijn stilgelegd. Senioren van achttien jaar en ouder mogen ook niet trainen. Dat mogen voorlopig alleen sporters met de olympische A-status.

‘Het is heel vervelend’, vindt Houben. ‘Hockey is in deze tijden het leukste wat we kunnen doen. We kunnen er heel lang over blijven zeiken, maar het is gezien het aantal besmettingen nodig. Feit blijft dat ik het enorm jammer vind.’ De teleurstelling is aan de andere kant van de lijn door merg en been voelbaar.

Patrick Houben tussen Hurley-spelers Thom Hayward (links) en Kevin Mercurio. Foto: Orange Pictures/Arnold Verkade

Hoe anders was dat zondagmiddag, na het 2-4 verlies tegen directe concurrent Hurley. De middenvelder klonk toen strijdbaar, ondanks de 22ste nederlaag op rij in de Tulp Hoofdklasse Heren. ‘Of ik het spelletje nog leuk vind? Absoluut! Nu even wat minder, maar komende dinsdag sta ik weer met een grote glimlach op het veld.’ Voorlopig de laatste keer, weten we nu.

Houben, bezig aan zijn vijfde seizoen op Sportpark Klein Brandt, is vooral blij dat hij zich überhaupt kan voortbewegen zonder pijn. ‘Ik heb vorig jaar geen bal aangeraakt. De afgelopen weken stond ik gewoon weer lekker drie keer per week op het veld, zonder een stijve rug en pijn in de benen na de tweede donderdagtraining. Ik vond het heerlijk.’

‘Het voelt samen, maar het is toch alleen’

Door een hernia was Houben vorig seizoen toeschouwer van een krankzinnig jaar bij Almere. Hij kijkt terug op ‘een taaie periode’, waarbij zijn ploeg doorging en Houben voor zijn gevoel stilstond. ‘Die maanden zijn me echt zwaar bevallen. Het was mijn eerste grote blessure, misschien had dat er ook wel mee te maken.’

De Allyminiti op archiefbeeld. Foto: Willem Vernes

Houben voelde zich machteloos. De resultaten van zijn ploeg vorig seizoen wakkerde dat gevoel alleen maar aan. Het team stond na vijftien duels met twee punten onderaan en leek op weg naar rechtstreekse degradatie uit de Hoofdklasse. ‘Het is heel vervelend om je team vaak te zien verliezen en dingen fout ziet gaan, terwijl ik er zelf niks aan kon doen. Niet dat ik het allemaal even ging oplossen, maar het gaat om het gevoel. Dat langs de zijlijn staan is toch anders dan wanneer je op het veld verliest. Het voelt als samen, maar het is toch alleen.’

Door de uitbraak van het coronavirus besloot de hockeybond geen kampioenen en degradanten aan te wijzen. Houben met een voorzichtige grijns: ‘We werden gered door Covid. En in de zaal handhaafden we ons door de storm. Het was echt een gek jaar.’

Houben zag iedereen om zich heen vertrekken

Eenmaal herstelt van zijn hernia volgde een chaotische zomer, waarbij coach Pasha Gademan en zijn ploeggenoten één voor één vertrokken. ‘Dat was niet leuk, dat ga ik niet ontkennen. Al mijn vrienden gingen ineens ergens anders spelen. Het team viel helemaal uit elkaar.’

De spelers van Almere luisteren aandachtig naar coach Arjan Jolie. Foto: Orange Pictures/Arnold Verkade

‘Eerst waren het de ervaren jongens die aangaven dat het hun tijd was om te stoppen, waardoor de last op de schouders kwam te liggen van de nieuwe generatie. Jongens als Daniël de Haan, Deegan Huisman, Floris Kuiper, Flip Wijsman en ik. Wij moesten met elkaar kijken of we een nieuw team konden vormen. Dat is helaas niet gelukt.’

Kuiper koos voor een Promotieklasse-avontuur bij Laren. De Haan (Klein Zwitserland) en Huisman (Hurley) vertrokken naar een directe concurrent. Alleen doelman Wijsman en Houben bleven ‘van de nieuwe generatie’ Almere trouw.

Houben blijft even seconden stil. ‘Het was echt verschrikkelijk. En dan kwam corona daar nog bij, wat de zoektocht naar nieuwe spelers en een nieuwe coach heel moeilijk maakte. Iedereen dacht, dat Almere gaat er vol af in het nieuwe seizoen. Ik wist niet wat ik daarvan moest denken. Ik wist niet eens met wie ik op het veld zou staan.’

Patrick Houben tijdens de wedstrijd tegen Hurley. Voormalig ploeggenoot Deegan Huisman zit hem op de hielen. Foto: Orange Pictures/Arnold Verkade

‘De jongens die gestopt zijn, Stijn Jolie, Robin Herweijer en Youri Beck, hebben er veel werk ingestoken’, weet Houben. ‘Youri heeft zo ongeveer heel Nederland platgebeld met de vraag wie er bij Almere wil komen hockeyen. Daar heb ik heel veel respect voor.’

Geloof in goede afloop

Uiteindelijk lukte het de club toch om een team op de been te krijgen. Een team ‘vol onbekenden’ dat het behoudend de 11-0 nederlaag tegen Kampong, niet weggespeeld wordt. ‘Ploegen kennen ons niet. We hebben spelers die nog nooit in een Nederlandse competitie hebben gespeeld. Inmiddels zijn er genoeg video’s van wedstrijden, dus valt dat voordeel een beetje weg.’

Houben gelooft desondanks in een goede afloop. ‘We zijn ons aan het vormen naar de ploeg die we willen zijn. En die staat er echt nog niet. Ik had ook niet verwacht dat we binnen een paar wedstrijden een ploeg konden smeden die mee kan doen om de veilige plekken. Dat was leuk geweest, maar daar mag je niet vanuit gaan. Het stilleggen van de competitie betekent wel dat we nu meer tijd hebben om ons voor te bereiden op de wedstrijd tegen Tilburg. Dat is de eerste tegenstander na de lockdown. Ik kan niet wachten. We willen de nederlaag tegen Hurley meteen weer goedmaken.’