Geblesseerde Terrance Pieters denkt nog vaak aan dat ene moment

Het stond zaterdag 3-0 voor Almere tegen Hurley. De wedstrijd was gespeeld. Toch besloot international Terrance Pieters (21) nog een keer aan te zetten. Hij verrekte zijn hamstring en moet afhaken voor zijn eerste grote toernooi ooit met het Nederlands elftal, de Champions Trophy in Breda. ‘Ik heb héél vaak aan dat moment gedacht.’

Wát als? Het is zo’n vraag waar je in topsport niets aan hebt. Maar het was logisch dat Almere-aanvaller Terrance Pieters zichzelf even vervloekte de afgelopen dagen. In de strijd tegen degradatie was de tweede wedstrijd tegen Hurley al gespeeld. Nog een paar minuten en zijn team kon zich voorbereiden op die allesbeslissende kraker zondag, die uiteindelijk door Almere gewonnen werd.

Maar in plaats van de wedstrijd uit te spelen, zette Pieters aan op een 3-0 stand. Hij versnelde, voelde een duwtje van zijn tegenstander, probeerde te corrigeren en voelde toen iets in zijn hamstring. Einde Champions Trophy, na een heel goed seizoen voor de snelle speler.

Terrance Pieters zondag door het dolle nadat Almere zich heeft gehandhaafd in de Hoofdklasse. Foto: Koen Suyk

‘Dit voelt als onmacht’

‘Gelukkig zie ik de Champions Trophy echt als een beloning dat ik mee mocht. Het was niet een doel dat ik me had gesteld. Maar dat ik licht geblesseerd raak in zo’n playout-wedstrijd. Als die wedstrijden twee weken eerder waren gespeeld, had ik misschien wel mee kunnen doen. Dit voelt als onmacht’, verzucht Pieters, die nog wel zo sportief is om te reageren op de mokerslag die hij maandagavond kreeg.

Eerst had hij een MRI op maandag en daar bleek dat de hamstring verrekt was. Daarna sprak hij met teamarts Conny van Bentum en voelde hij de bui al hangen. Een paar uur later had hij bondscoach Max Caldas aan de lijn. Pieters had maandag in de wolken moeten zijn omdat zijn club zondag weer in de Hoofdklasse was gebleven en hij de Champions Trophy ging spelen. Maar hij kon alleen maar aan dat ene moment denken op zaterdag. ‘Max zei me dat mijn lichaam het belangrijkste is. Dat als ik mee zou gaan en geblesseerd zou raken tijdens het toernooi, we verder van huis waren. De boodschap was duidelijk en kort, maar als ik nog wilde praten, kon ik hem bellen.’

Terrance Pieters met Jong Oranje, bij het EK in Valencia. Foto: Frank Uijlenbroek

Pieters had er alles aan gedaan om zo fit mogelijk te zijn

Je kunt denken: waarom versnellen als de wedstrijd is gespeeld? Maar Pieters voelde zich ongelofelijk sterk. ‘Ik heb er alles voor gegeven. Echt alles. Ik voelde me superfit in die play-outs. Ik heb de hele tweede seizoenshelft na de training van Almere samen met Jonas de Geus nog shuttles gelopen. Ik deed twee keer per week krachttraining. En dan nog gebeurde het.’

Dus bleef dat moment door zijn hoofd spoken. Aanzetten. Duwtje. Correctie. Pats.

Het was zijn zus die hem vertelde dat hij het nooit op een andere manier had willen doen. Dat het precies bij Pieters en zijn hockey en persoonlijkheid past. ‘Heel vaak dacht ik nog aan het moment en voelde ik me er klote over. Maar wat mijn zus zegt klopt: ik houd me nooit in. Ook niet op een 3-0 voorsprong. Ook bij Almere spreken we altijd af dat we alles geven, hoeveel het ook staat. Ik wilde de 4-0 maken. Het is niet handig, maar zo zit ik in elkaar.’

Pieters is strijdbaar

Ondanks de teleurstelling wil Pieters nu weer vooruit kijken. Hij gaat revalideren en heeft even vakantie. Roel Bovendeert van Bloemendaal neemt zijn plek in bij de Champions Trophy. ‘Max zei dat ik in ieder geval na de Champions Trophy weer aansluit bij Oranje. De kansen liggen open voor het WK. Als ik een stapje achteruit zet, doe ik er daarna altijd twee vooruit. Zo is het tot nu toe altijd gegaan.’