Tip-in #28: Den Bosch ongedoucht in het vliegtuig

In onze rubriek Tip-in belichten we iedere week met een knipoog grappige of opmerkelijke zaken uit de hockeywereld. Heb jij ook een geinig nieuwtje of een opvallend feit? Mail dan naar redactie@hockey.nl.

Den Bosch ongedoucht in het vliegtuig

Omdat de dames van Den Bosch na het ophalen van de gewonnen beker van de EHCC meteen hun vliegtuig moesten halen, konden ze niet meer naar hun hotel om zich op te frissen. Snel wilden ze nog even douchen op de club, maar dat bleek om een opvallende reden niet meer te gaan. Het water was op.

Er zat voor Den Bosch niets anders op dan bezweet in het vliegtuig plaats te nemen. Nou, daar zullen de andere passagiers blij van geworden zijn… Zit je opeens naast een meurende Matla, stinkende Sanders, geurende Van Geffen, walmende Welten, kleffe Keetels, vieze Verbruggen, riekende Raoul, plakkende Pleun en de rest van een dampend Den Bosch.

Zó weinig vertrouwen had Club Campo de Madrid in zichzelf…

Toen de loting van de EHCC bekend werd en Club Campo de Madrid zag dat het in de halve finale recordkampioen Den Bosch zou tegenkomen, wisten de Spanjaarden al dat ze gingen verliezen. Althans, dat blijkt uit het tijdstip dat hun terugvlucht gepland stond, na de finalewedstrijden van de EHCC. Club Campo de Madrid vloog al zó vroeg terug, dat ze hun vlucht hadden gemist als ze de finale hadden gehaald. Dan ga je dus met veel vertrouwen een toernooi in..

Na de strijd om de derde plek tegen Amsterdam kreeg Club Campo de Madrid hun medailles meteen uitgereikt, omdat ze tijdens de ceremonie na de finale al op het vliegveld moesten zijn. Foto: EHF/Ady Kerry

Er is geen mooiere plek om te werken dan bij Bloemendaal

Er zijn hockeyclubs waar je niet bestaat als journalist. Ben je een spook. Zo was het vorig jaar op Oranje-Rood tijdens de KO16 van de Euro Hockey League. Alles was geregeld, zeiden ze, maar een perstribune, nee dat waren ze vergeten. Dus was het advies, met je laptop onder je arm: ‘Ga maar ergens proberen te zitten, tussen het publiek (dat met bierkannen zich vermaakte).’

Hoe anders is dat in Bloemendaal. Daar behandelen ze iedereen – dus ook pers – subliem. Word je in de watten gelegd. Word je elke vijf minuten gevraagd of je nog wat wil drinken of eten. Leven de dames bovenin het clubhuis hartstochtelijk mee met hun team, maar begrijpen ze ook dat jij zelf hier voor een verhaal bent en niet per se voor Bloemendaal.

Onlangs werden we tijdens het typen van het verslag na de wedstrijd weer gefêteerd op van alles. Hoogtepunt was het pakketje met broodjes mozzarella en broodjes gezond die werden ingepakt, voor de terugreis. Er zat ook nog een banaan, een servetje en een krakeling in het folie gewikkeld. ‘Dan hoef je straks niet nog thuis te koken.’ Dit klinkt wellicht wat overdreven en dat is het ook. Maar wij vinden de oprechte gastvrijheid van Bloemendaal wel een eervolle vermelding hier waard.

Het clubhuis van Bloemendaal. Foto: Koen Suyk