Teruggekeerde Van Maasakker moet voor stabiliteit en zilverwerk zorgen

Met Nettie van Maasakker als hoofdcoach van de hockeysters van SCHC moet de rust wederkeren in Bilthoven, na verdrietige en rommelige jaren. De moeder van international Caia van Maasakker was als interim-coach de enige die in Bilthoven ooit een prijs won met het team.

Twee schitterende foto’s van keepster Inge Vermeulen hangen aan de schuine muur in de ruimte waar Dames 1 zo vaak is, achterin het clubhuis. Op de bovenste foto lacht Vermeulen haar mooiste lach. Op de onderste foto maakt ze een schitterende snoekduik naar rechts. Toen zij vier dagen na haar dertigste verjaardag uit het leven stapte, brak in 2015 de crisis uit. Coach Zuid-Afrikaan Giles Bonnet ging weg en werd vervangen door interim-coach Nettie van Maasakker. Vreemd genoeg wist het diepbedroefde team onder leiding van de psychologe de enige prijs in de historie te winnen, met de Europacup, de emotionele EHCC op eigen club. Het was een hommage aan hun geliefde, heerlijke gekke keepster.

‘Het had twee kanten op kunnen gaan met het team, met jonge meiden van zeventien tot dertig jaar die met zoiets heftigs worden geconfronteerd’, kijkt Van Maasakker nu terug op de maanden dat zij als crisismanager, het stokje overnam van Bonnet. ‘Het was een waanzinnige prestatie van het team. Of je valt op zo’n moment uit elkaar óf je blijft bij elkaar. Het is ons toen gelukt om die bonding met elkaar te krijgen en te houden. Dat heeft ertoe geleid dat we als team goed konden hockeyen. Terwijl het voor die meiden eigenlijk niet te doen was.’

Dat zij op het zwartste moment in de clubhistorie naar voren werd geschoven om het team te helpen, zegt genoeg over haar band met de hockeysters. In 2004 promoveerde SCHC van de Overgangsklasse naar de Hoofdklasse. Daar was Van Maasakker zelf nog bij. Ze was sinds 2003 tien jaar lang manager en assistent van SCHC.

De nieuwe hoofdcoach Nettie van Maasakker in actie op het veld van SCHC. Foto: Willem Vernes

De bank speelt een grote rol bij SCHC

Van Maasakker is de rode draad in het leven van SCHC Dames 1, dat zichzelf altijd toont als vriendinnenteam. Loop vanaf het hoofdveld eens het clubhuis in, het trappetje op. Meteen rechts staat dé bank van SCHC Dames 1. Het meubelstuk in het clubhuis is een anker voor de hockeysters. Al jaren de plek om zij aan zij na de wedstrijd samen te hangen, te praten en uit te rusten. Ook deze donderdagmiddag, tussen de twee trainingen in. Dan zitten ze met elkaar op die bank, dicht tegen elkaar aan.

Die bank staat symbool voor de vrouwen van SCHC. Ze zijn hecht. Ze gaan met elkaar op vakantie. Ze zijn er voor elkaar. Zo is het al heel lang. Dat het topteam soms het predicaat ‘net-niet’ krijgt opgespeld, omdat ze al sinds 2008 vrijwel onafgebroken play-offs spelen, maar nooit de landstitel wisten te grijpen, ondanks de aanwezigheid van zoveel goede speelsters. Daar kunnen ze he-le-maal niets mee.

‘Dat vinden we irritant ja. Daar kunnen we echt boos om worden’, vertelt routinier Sarah Jaspers (26) na de eerste donderdagtraining. Zij speelt haar negende seizoen voor SCHC en werd als tiener landskampioen met Den Bosch. ‘Wij zijn heel ambitieus, je wil niet weten wat we allemaal doen om beter te worden. Wij gaan altijd voor het hoogst haalbare. Wij willen ook titels winnen, ook al denken de meeste mensen van niet. Maar als je mij vraagt of er de afgelopen jaren soms wat meer heeft ingezeten, dan zeg ik: ja. Er had meer ingezeten.’

Waarom? Dat is de vraag waar Jaspers minutenlang over nadenkt. Maar ook dan weet ze het antwoord oprecht niet. Het woordje ‘pech’ valt.

Ook Van Maasakker kan niet veel met het beeld wat anderen van het team hebben. ‘Dat geldt voor Laren en Amsterdam dan ook. Alleen niet voor Den Bosch. Ik heb niets dan respect voor Den Bosch. Maar zo’n predicaat: wat moet ik daarmee? Dat is logisch als je niet een keer landskampioen wordt.’

Maddie Hinch (uiterst rechts) aan het rekken. Links van Hinch Sarah Jaspers, daarnaast Julie Brinkman. Foto: Willem Vernes

Van Maasakker kan speelsters raken, weet Sarah Jaspers

Nadat Nettie van Maasakker met SCHC Europees kampioen was geworden, deed ze een stap terug. Daarna kwam coach Etienne Spee. Die was voor het einde van het seizoen alweer vertrokken. Met de Duitse Tina Bachmann liep het soms moeizaam de afgelopen jaren. Vorig seizoen begon SCHC matig. Weer was de halve finale het eindstation. De klik ontbrak misschien bij een deel van de spelersgroep met de Duitse oud-international.

Er moest na turbulente jaren met veel verdriet en wisselingen in de begeleiding, weer iemand voor de groep staan die de hockeysters helemaal begrijpt. Die het team kan raken. Er was volgens de club maar een iemand die honderd procent aan deze eis voldoet en ook nog daadkrachtig is. ‘Nettie is juist iemand die in de kleedkamer kan zeggen wat er verkeerd gaat en ook de personen er op aanspreekt’, weet Jaspers.

Toen SCHC haar benaderde voor de functie, moest ze daar even over denken. Haar vereiste was dat er in ieder geval een goede assistent bij kwam. Toen ze oud-international Lucas Judge (36) – de afgelopen twee jaren hoofdcoach van de mannen van Oranje-Rood en assistent bij de Oranje Dames – een paar keer had gesproken, wist ze dat ze ja tegen de serieuze klus bij SCHC kon zeggen. Judge kan voor continuïteit zorgen, als zij er niet is. Hij moet op lange termijn ook het stokje overnemen van Van Maasakker.

Assistent Lucas Judge legt een oefening uit op de donderdagtraining. Foto: Willem Vernes

Met Laurien Leurink en Delfina Merino heeft SCHC schitterende versterkingen

‘Het is de bedoeling om rust te creëren, zodat er een constante lijn kan worden doorgetrokken en we met speelsters uit de jeugd kunnen doorbouwen’, vertelt Van Maasakker over haar plannen. ‘Er moet voor de behoefte van elk individu en de hele groep aandacht zijn. Ik moet ervoor zorgen dat het eigenbelang samen smelt in het teambelang. Ik denk dat we een hele ambitieuze jonge groep hebben. Er gaan vier meisjes van de A1 meetrainen. Julie Brinkman is uit de A gekomen (de dochter van Jacques Brinkman, red.). Anna de Geus van Almere is nog jong. Met de oudere speelsters erbij moeten we daar een sterk geheel van maken.’

Ervaren speelsters als Roos Drost (naar Hurley, een speelster die Van Maasakker graag had behouden, maar het bestuur had anders besloten), Claire Verhage, Emilie Mol en de Duitse Charlotte Stapenhorst zijn er niet meer bij. SCHC versterkte zich wel met international Laurien Leurink, de Nederlandse middenvelder, die het team van de nodige power kan voorzien.

Nettie van Maasakker voor de dubbeltraining van donderdag. Foto: Willem Vernes

Nettie van Maasakker was het hele WK hockey in Londen. Zij zag SCHC-speelsters Carlien Dirkse van den Heuvel, Xan de Waard en Caia de wereldtitel prolongeren. Wereldspeelster van 2017 Delfina Merino en de Engelse keepster Maddie Hinch spelen dit seizoen weer bij SCHC.

Voor de training op donderdag vliegt Merino Nettie van Maasakker om de nek. Het is de eerste keer dat ze elkaar weer zien, sinds het WK. Ze is donderdagochtend geland, na een vlucht uit Argentinië. Na een dikke knuffel, een ‘Ola’ die hard door de ruimte galmt, zegt de nieuwe hoofdcoach: ‘Ik vertel net waarom je hier komt spelen.’

Merino: ‘Om kampioen te worden, natuurlijk.’

Van Maasakker: ‘Thanks hè, Delfi.’

De nieuwe coach vervolgt: ‘Die Argentijnen komen omdat ze hier een goed gevoel hebben. Ze hebben ons altijd vooruit geholpen. Eerst met Mariana Gonzalez en Soledad Garcia, die hier veel hebben betekend. Nu met Delfi. Zij is gekozen tot beste speelster van de wereld en kan overal hockeyen, waar ze maar wil. Toch komt ze hier, omdat ze zich hier goed voelt. En Argentijnen kiezen altijd met het hart.’

Nettie van Maasakker en Delfina Moreno. Foto: Willem Vernes

Slimme training op donderdag

Van Maasakker houdt er niet van om veel over zichzelf te praten. ‘Dit antwoord wat ik nu geef, dat is wel voldoende toch’, verzucht ze halverwege het interview. Liever praat ze over het team. Over haar speelsters.

Op het veld is er een andere Nettie. Een dwingende Nettie. De training zit ook slim in elkaar. Geen rijtje met tien speelsters op de 23-meterlijn, die koude spieren krijgen, omdat ze moeten wachten op die ene doelpoging. Van Maasakker en Judge werken veel dynamischer. Allebei aan hun kant met vier, vijf speelsters. De ene helft van het team staat op het veld, de andere helft zit in de gym. Dat wordt halverwege afgewisseld.

Op het veld is Van Maasakker – oud-aanvoerster van HGC – in haar element. Ze zit er bovenop. Na bijna elke actie van het groepje van vier speelsters volgt feedback. Ze is er niet vies van om het zelf voor te doen, waarna een specifieke aanwijzing volgt. ‘Kijk, zo neem je de verdediger mee. Daarna moet je wel zorgen dat je voetenwerk óók meedoet!’

Een van dé aanwinsten van SCHC: Laurien Leurink (van Laren). Foto: Willem Vernes

Ooit landskampioen worden met SCHC

De jeugd slimmigheidjes aanleren is aan haar besteed. Ze loopt met de bal richting de goal en doet voor op welk moment je een pass moet geven, zodat je de verdediger misleidt. ‘Het is dreigen, dreigen, dreigen.’ Geeft backhandpasje naar rechts: ‘En dan, op het goede moment: tsjak!’

Hoe graag ze het team wil helpen? Ze vliegt elke donderdag vanuit Zwitserland, waar ze al jaren woont, naar Nederland. Zondagavond vliegt ze dan weer terug naar Verbier. Elke week. Want dit team verdient rust en iemand die ze begrijpt, vindt ze. En dus: ‘Als het er niet in zou zitten, wat doe je dan nog met elkaar? Het wordt een uitdaging. Maar ik zou dit niet doen, als ik niet denk dat we ooit kampioen kunnen worden. Dan zou ik liegen.’

Nettie van Maasakker doet het zelf graag voor op de training. Foto: Willem Vernes

Transfers SCHC 2018/2019