De val van voormalig strafcornerdiva Anna Flanagan

Ooit was voormalig Australisch international Anna Flanagan (30) voorbestemd om uit te groeien tot de postergirl van het internationale hockey. Niet lang daarna raakte ze verslaafd aan alcohol, werd ze dakloos en kwam ze in aanraking met justitie. Een portret van de van haar voetstuk gevallen strafcornerdiva.

‘Na een moeilijk jaar in en buiten het veld heeft Anna besloten om een tijdje vrijaf te nemen van het hockey. Ze gaat werken aan het herstel van haar gezondheidsproblemen’, luidde de verklaring van de Australische bond, inmiddels alweer ruim vijf jaar geleden. In de encyclopedie van het mondiale tophockey was dat het laatste zinnetje dat werd toegevoegd aan het hoofdstuk Anna Flanagan. Haar meest recente interland, de 171ste keer dat ze het shirt van Australië droeg, dateert van twee dagen daarvoor: 25 november 2016.

Sindsdien verdwenen de hockeygerelateerde foto’s op haar Instagram-account naar de achtergrond. Hockey speelde nog slechts een bijrolletje in haar leven. De krantenkoppen haalde ze nog steeds, maar dan wel in combinatie met woorden die je niet snel zoekt bij iemand die al op haar 22ste de magische grens van honderd interlands doorbrak. Woorden als alcohol, verslaafd, gearresteerd en meer van dat soort triest stemmende termen.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door FLANNO 🌻 (@anna_flanagan)

Ik werd wakker, begon te drinken, viel flauw, werd wakker en begon weer te drinken.

Niet vaak sprak Flanagan de afgelopen jaren in het openbaar over hoe haar leven gitzwart kleurde. Maar onlangs, een kleine twee weken geleden, gaf ze opeens een kijkje in het diepste van haar ziel. Ze deed haar ontboezemingen in een interview met Triple M Breakfast, een programma op een Australische radiozender. De man die haar voor het interview had weten te strikken, was dezelfde man als die haar uiteindelijk on air de vragen stelde, een presentator met de naam Chris Page. Iemand met wie ze een intensieve band heeft opgebouwd. Ze zaten immers samen in dezelfde afkickkliniek.

‘Mijn leven was één grote puinhoop’, vertelde ze aan hem, terugblikkend op de zwartste bladzijdes van haar leven. ‘Ik werd wakker, begon te drinken, viel flauw, werd wakker en begon weer te drinken. Zo ging het de hele dag door.’

Anna Flanagan legt in een wedstrijd met de nationale ploeg van Australië aan voor een strafcorner. Foto: Koen Suyk

Nike en Red Bull stonden voor haar in de rij

Tegenwoordig is het haast moeilijk voor te stellen, maar er was een tijd dat je bij het horen van de naam Anna Flanagan nog puur en alleen dacht aan een hockeyster, in plaats van aan iemand die niet alleen haar carrière, maar ook haar leven verkwanselde. In 2012, twee jaar na haar debuut in de Australische nationale ploeg, bekroonde ze haar status als internationaal talent met het winnen van de FIH Young World Player of the Year Award. In 2014 loodste ze Australië op het wereldkampioenschap in Den Haag met haar strafcorner naar de tweede plaats. Alleen hockeyicoon Maartje Paumen scoorde dat WK vaker dan zij.

In haar vaderland groeide Flanagan uit tot een sportberoemdheid. Vanwege haar looks kreeg ze in de media al snel het stempel hockeybabe. Sponsors als Nike en Red Bull stonden voor haar in de rij.

Maar in het seizoen na het wereldkampioenschap kreeg haar carrière de eerste serieuze knauw. Onder contract bij MOP, onder de vleugels van cornergoeroe Toon Siepman, bleek dat haar strafcorner helemaal niet zo goed was als velen dachten. Werd Flanagan door de club uit Vught nog trots gepresenteerd als groot talent, in de praktijk speelde ze op de kop van de cirkel tweede viool, achter toenmalig Jong Oranje-international Lieke van Wijk. Een illusie armer keerde Flanagan terug naar Australië.

In het seizoen 2014/2015 speelde Anna Flanagan voor MOP. Foto: Koen Suyk

Met drank op achter het stuur

Nog veel groter dan haar vormcrisis werden vervolgens haar problemen op persoonlijk vlak. In het voorjaar van 2016 deed zich het eerste van een serie incidenten voor. Slingerend manoeuvreerde de tophockeyster haar auto over de weg, toen ze door de Australische politie achter haar stuur vandaan werd getrokken. Bij het blazen bleek dat ze drie keer de toegestane hoeveelheid alcohol in haar bloed had. Ze raakte voor tien maanden haar rijbewijs kwijt en kreeg een boete van duizend Australische dollar, omgerekend zo’n zevenhonderd euro.

Alsof dat al niet heftig genoeg was, werkte Flanagan zichzelf alleen nog maar dieper in de nesten. In plaats van de Australische hockeybond in te lichten besloot ze, naar eigen zeggen op advies van haar advocaat, het voorval te verzwijgen. Zeker na incidenten rond de zwemploeg in 2012 wordt in Australië zwaar getild aan de voorbeeldfunctie van topsporters. Omdat iedereen die in de race was voor deelname aan de Olympische Spelen van Rio de Janeiro een verklaring van goed gedrag moest invullen, koos Flanagan ervoor haar kaken stijf op elkaar te houden.

Twee keer uit de selectie gezet

Toen drie maanden later de zaak alsnog aan het licht kwam, kwam haar stilzwijgen als een boemerang terug. De Australische hockeybond was onverbiddelijk en schorste Flanagan voor de Champions Trophy, het laatste en belangrijkste voorbereidingstoernooi op de Spelen. In augustus ontbrak ze vervolgens in de olympische selectie. Gepasseerd, luidde de officiële verklaring van bondscoach Adam Commens.

Na Rio werd Flanagan weer in genade aangenomen, maar dat bleek van korte duur. In november werd ze opnieuw uit de selectie gezet. Onduidelijk bleef wat ze precies had misdaan. De hockeybond sprak in een verklaring over een ‘overtreding van het teamprotocol’. Het bleek uiteindelijk de laatste stuiptrekking van het huwelijk tussen Flanagan en de nationale ploeg te zijn.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door FLANNO 🌻 (@anna_flanagan)

Ze zou niet één, maar twee periodes dakloos zijn geweest

In gesprek met de Australische radiozender schetste Flanagan onlangs hoe haar leven vervolgens op een zijspoor belandde. Op Instagram bleef al die jaren vooral het beeld bestaan van een vrolijke en populaire jonge vrouw, nog altijd in de bloei van haar leven. In werkelijkheid zou ze haar huis zijn kwijtgeraakt en hebben moeten overnachten in haar auto. Ze zou niet één, maar twee periodes dakloos zijn geweest.

Aan The Daily Telegraph vertelde Flanagan eerder al dat ze op een dag zo depressief was dat ze zelfs was afgereisd naar The Gap, een even beroemde als beruchte plek in het oosten van Sydney. The Gap is een tientallen metershoge klif die als een magneet werkt op personen met suïcidale neigingen. ‘Ik was dicht bij het beëindigen van mijn eigen leven. Het had zomaar kunnen gebeuren’, zei ze daarover. Flanagan liet in het midden of ze daadwerkelijk op de rand van de klif had gestaan, maar het was in ieder geval een treffend voorbeeld om te duiden hoever ze was afgegleden.

Drank bleef vervolgens de enige stabiele factor in haar leven. Zelfs tijdens een trainingskamp met haar Australische clubteam greep ze naar de fles, waarna ze door haar coach uit de selectie werd verbannen. In de zomer van 2020 werd ze opnieuw betrapt op rijden onder invloed. In plaats van haar medewerking te verlenen, verzette ze zich hevig tegen haar arrestatie, met een extra aantekening op haar strafblad tot gevolg.

Als speelster van Australië op het WK van 2014. Foto: Willem Vernes

Momenteel gaat het weer de goede kant op

Inmiddels, beweert Flanagan zelf, heeft ze haar leven eindelijk weer op de rails. Ze zou nu een jaar lang geen alcohol hebben gedronken. Geen druppel. ‘Hoe erg het ook was om opgepakt te worden door de politie, die arrestatie heeft uiteindelijk mijn leven gered. Daarvóór wilde ik dood’, was wat Flanagan zei in het interview met de Australische radiozender.

Ondanks haar dapperheid en haar openhartigheid bleven er in het gesprek genoeg vragen onbeantwoord. Hoe slaagde ze er bijvoorbeeld in op Instagram een beeld te creëren alsof haar leven weer een feest was, terwijl ze in werkelijkheid dakloos bleek te zijn? Waren er geen vrienden of familie bij wie ze terechtkon? En in hoeverre was de val van de voormalige ster eigenlijk te voorkomen geweest? Hoe was bijvoorbeeld de begeleiding vanuit de Australische hockeybond?

‘Geen goed idee om nu te praten’

Vandaar dat wij haar afgelopen week via Instagram benaderen met een interviewverzoek. We waren benieuwd naar haar kant van het verhaal en stelden voor om haar te spreken via Skype. Flanagan dacht een paar dagen over ons voorstel na, maar sloeg het uiteindelijk af.

‘De Australische hockeybond heeft helaas een grote rol gespeeld in wat mij is overkomen. De mensen die daarvoor verantwoordelijk waren, zijn vorig jaar allemaal ontslagen’, antwoordde Flanagan, doelend op de gevolgen van een onafhankelijk onderzoek naar beschuldigingen over pestgedrag binnen de nationale selectie, iets dat los staat van de kwestie Flanagan.

‘Ik vind het zodoende geen goed idee om nu te praten over wat zich precies tussen hen en mij heeft afgespeeld. Ik wil hun vervangers namelijk alle ruimte geven om een nieuwe start te maken.’