Kleurrijke Verga, de dribbelaar met evenveel fans als critici

Het bericht zorgde maandag voor een kleine aardbeving in de hockeywereld: de ervaren international Valentin Verga – net weer teruggekeerd bij Oranje – had van bondscoach Max Caldas te horen gekregen dat hij afvalt bij het Nederlands elftal. Geen Olympische Spelen in Tokio voor de kleurrijke dribbelaar aan wiens interlandcarrière (193 caps, 35 treffers) abrupt een einde lijkt gekomen. 

‘Als ik seks met het spel kon hebben, zou ik het doen’, vertelde Valentin Verga (30) vorig jaar in de hockeymonoloog op hockey.nl. Hij zei ook: ‘De bal is als een vrouw, en iedereen wil die bal hebben.’ Dat had hij van zijn vader en hockeycoach Alex Verga geleerd.

Genoeg mensen die niets met dit soort uitspraken kunnen. Totale kolder voor de nuchtere Hollander. Hoe anders is dat voor zijn fans, zijn bewonderaars. Die vinden het mooi dat Verga het hockeyspel, waar hij zo verliefd op is, kan vergelijken met het beoefenen van de lichamelijke liefde.

Valentin Verga in actie tegen Pakistan (4-4), voor olympische kwalificatie. Foto: Willem Vernes

Weinig spelers die zoveel bewondering en afkeer opwekken als Valentin Verga. De Argentijnse Nederlander is ‘Vali’ voor vrienden en teamgenoten. Je bent voor of tegen hem. Verga is een polariserend figuur in de hockeywereld. Iedereen heeft wel een mening over hem en daar kan Verga zelf – op z’n zachts gezegd – niet heel goed mee leven. Meningen raken hem diep. Of anders raken die zijn familie of zijn naasten, zegt hij. Dan wordt hij razend, onredelijk zelfs.

Misschien is Verga zelf wel tegenstrijdig. Oud-international Floris Evers zei over hem: ‘Valentin kan je in een minuut uitschelden en daarna checken of je nog wel vrienden bent. Dat primaire, dat rauwe, dat is mooi.’

Valentin Verga (Ned) in duel met Aran Zalewski tijdens de halve finale tussen Nederland en Australië bij het WK Hockey heren in het Kalinga Stadion. Foto: Koen Suyk

‘Vali’ verdeelt de meningen

De critici wijzen erop dat hij te weinig zijn tacklebacks loopt. Dat hij vorig jaar nooit naar Maleisië had moeten gaan en het Nederlandse Elftal in de steek liet. Sommige Nederlandse hockeyfans vinden het maar niets, die Verga met zijn grappen en grollen. Met zijn grote mond en zijn on-Nederlandse passie en zelfvertrouwen. Die vinden hem irritant. Een overschatte pingeldoos, met nare trekjes.

Liefhebbers en teamgenoten koesteren hem als een van de beste hockeyers van Nederland. Die oplossingen en passes ziet, die niemand anders waarneemt. Die de bal zo abrupt naar achteren kan trekken in volle sprint, dat hij niet te verdedigen is. Een slangenmens, die vanuit de combinatie met zijn teamgenoten de Argentijnse tango in Oranje introduceerde en het team liet swingen. Een speler die een paar maanden geleden de hele defensie van het toch niet kinderachtige Kampong voor schut zette met een onwaarschijnlijke dribbel.

View this post on Instagram

Wat een heerlijke goal van @valentinverga met @ahbchockey tegen @kamponghockey 💪😱. Hoeveel tegenstanders dolt hij? Vier? Vijf? 😎#hkhoofdklasse #fieldhockey #hockeygoals Vanavond alle goals bij Ziggo Sport vanaf 22.45 uur en maandag 18.00 uur bij hockey.nl.

A post shared by hockey.nl (@hockeynl) on Nov 10, 2019 at 10:59am PST

Zoals hij hockeyt op het randje, met ongelofelijk veel passie, zo spreekt hij vaak ook. Een spraakwaterval, zonder de woorden eerst te laten filteren door zijn hersenen. Vol emotie staart hij na een nederlaag soms wezenloos voor zich uit. Dan moet je van goeden huize komen om het ijs te breken. Valentin Verga is altijd zichzelf in de hockeywereld, waar uitgesproken zijn niet de norm is. Verga is al elf jaar lang openhartig in interviews, waar hij praat met het hart op de tong. Als je in zijn ogen te kritisch bent over het spel, slaat hij een arm om je heen en vraagt hij of je opeens ‘hockeyprofessor’ bent geworden.

Verga wordt buiten het veld geroemd om zijn sociale karakter, maar is meedogenloos binnen de lijnen. Ook tegen zijn ploeggenoten. Het maakt hem bij zijn club Amsterdam niet onomstreden. Hij neemt het soms niet zo nauw met de regeltjes. Hij gaat grenzen over.

Valentin Verga voor de camera van hockey.nl.

Veel incidenten zijn binnenskamers gebleven. Sommige niet. Afgelopen seizoen werd hij in de play-offs drie wedstrijden geschorst voor het beledigen van een KNHB-official. De smet op zijn carrière blijft de klap met zijn stick waardoor tegenstander Seve van Ass meerdere tanden verloor in 2013. Een ongeluk, bezwoer de schuldbewuste Verga. Sindsdien zijn bitjes in het hockey verplicht.

Verga debuteerde in 2009

In 2009 maakte Verga zijn debuut voor Oranje, tijdens de Champions Trophy in Argentinië. In 2010 mocht het pingeltalent lastminute mee naar het WK in Delhi, omdat aanvaller Nick Meijer geblesseerd raakte. Sindsdien miste hij tot en met het WK in 2018 – op de Champions Trophy 2014 na – geen enkel toernooi. Bij Oranje was hij vaak een toegevoegde waarde. Eerst als buitenspeler. Later werd hij middenvelder en vormde hij samen met Seve van Ass en zijn vrienden Robbert Kemperman en Billy Bakker een van de meest gevreesde middenlinies in het hockey. Vaak was de man met het felbegeerde rugnummer 10 die gangmaker, zowel op als buiten het veld. Nooit een grijze muis.

Verga in gedachten verzonken na de Gold Cup finale tegen Pinoké. Foto: Willem Vernes

De eerste barstjes van Verga in Oranje ontstonden in de laatste wedstrijden op het WK in India. Juist in de beslissende fase van het toernooi – de halve finale en de finale – gaf Verga niet thuis. Terwijl een excellerende Verga Oranje misschien wel goud had kunnen bezorgen. Het verschil maken op en buiten het veld, daarvoor wordt Verga altijd ingehuurd.

Na het WK volgde de affaire Maleisië. Verga nam met zijn maatje Kemperman deel aan de Maleisische competitie. Altijd had hij Oranje voorrang gegeven. Nu, zo betoogde hij, mocht hij ook wel een keer aan zichzelf denken. De consequentie wist hij, maar nam hij voor lief: Caldas riep hem niet meer op voor de Pro League en ook op het EK had de bondscoach hem niet nodig.

Verga kijkt naar de hemel, tijdens de line-up van een van zijn laatste interlands. De olympische kwalificatiewedstrijden tegen Pakistan. Foto: Koen Suyk

Na het EK keerde hij terug in Oranje. Met Oranje kwalificeerde hij zich ten koste van Pakistan voor de Spelen in Tokio. In India debuteerde hij in de Pro League. Afgelopen weekend speelde hij in Valencia tegen Spanje. Vali viel op door niet op te vallen. Hij was anoniem binnen en buiten het veld. Weg was de bravoure. Alsof het gevoelsmens wist van het noodlot dat boven zijn hoofd hing.

Iedereen bij Oranje nu op scherp

Een dag na terugkomst uit Valencia stond bondscoach Max Caldas voor zijn deur. Verga moet meteen geweten hebben wat het betekende. Zes wedstrijden duurde zijn comeback.

Dat Caldas Verga de wacht aanzegt, zet iedereen binnen Oranje op scherp. De weg naar Tokio neemt voor Oranje steeds duidelijkere vormen aan, nadat al eerder Bob de Voogd en Diede van Puffelen afvielen. Een verjonging is gaande. Elke dag kan het voor een speler afgelopen zijn bij Oranje. Na een teleurstellend 2019 is de koers verlegd.

Na 193 interlands stopt daarmee de carrière bij Oranje voor Verga. Hij was lang een van de betere spelers van Oranje. Een blikvanger, iemand waar de tegenstander over praatte in de bespreking. Een klein decennium behoorde hij tot de subtop van het internationale hockey. Hij heeft de  stap naar de absolute wereldtop de afgelopen jaren niet kunnen maken. Maar dat geldt voor veel van zijn generatiegenoten. Twaalf medailles op titeltoernooien is iets waar hij straks op terug kan kijken.

Valentin Verga heeft lol op de spelerslunch met Joep de Mol en Mirco Pruyser. Foto: Koen Suyk

Verga hult zich in stilzwijgen sinds Caldas maandag bij hem op de stoep stond. Hij is een vechter, maar moet bijkomen van de ontgoocheling. Verga stuurde een berichtje dat hij geen zin heeft dat ‘zielige mensen allemaal weer zielige dingen vinden’ op hockey.nl. Hij verdient respect, vindt hij, ‘want ik heb tien jaar alles gegeven voor het Nederlandse hockey.’

Een reactie die ongetwijfeld de nodige irritatie gaat oproepen.

Maar zo is Verga. Hij leerde het van zijn vader Alex Verga, die de les weer van zijn vader Jorge had meegekregen. Hij zei: je moet sterven met je eigen schoenen aan. Hij bedoelde: dat je altijd jezelf moet blijven, onder alle omstandigheden. Hoe moeilijk die ook zijn. Daar heeft zoon Valentin goed naar geluisterd.

Valentin Verga (Adam) heeft gescoord tijdens de hoofdklasse hockeywedstrijd heren, Almere- Amsterdam (1-3). Foto: Koen Suyk

Meer dan tien jaar heeft Verga Oranje verlicht met zijn dribbels, techniek en bakken gif. Hij is de gangmaker. De verbinder. De liefhebber. Maar ook het duiveltje. Als je hem echt nodig had, kon je vaak op hem rekenen. In zijn hart is hij geen stylist, maar een vechter. Die vechtlust gaat hem nu niet terugbrengen in Oranje. Dat boek is voorlopig gesloten, hoewel ook Jeroen Hertzberger een paar jaar geleden bewees dat een onwaarschijnlijke comeback toch mogelijk is, ook al leek hij niet meer in de plannen te passen. Verga geeft zelf aan nog lang niet klaar te zijn.

Vriend en voormalig teamgenoot Floris Evers is fan van Verga. Hij zegt: ‘Een Oranje zonder Valentin is minder leuk voor mij om naar te kijken.’ Ook buiten het veld verandert er genoeg bij Oranje, na elf jaar Verga. ‘Het wordt een stukje stiller aan tafel daar.’