De reserverol die Kelly Jonker nog lang achtervolgde

De rol die altijd dubbele gevoelens opwekt, is die van reserve tijdens de Olympische Spelen. De internationals zeggen vaak ja tegen die rol en vinden het bijzonder om bij de Spelen aanwezig te zijn, maar Kelly Jonker kreeg na haar reserverol als 18-jarige in Peking – waar Oranje goud won na zilver en brons op de Spelen daarvoor – een enorme terugslag. ‘Die grote tik kwam pas later, na de Olympische Spelen.’

In 1998 was de situatie heel anders dan nu. De pas 18-jarige Kelly Jonker en Floortje Engels waren de eerste speelsters die wel meegingen naar de Olympische Spelen, maar geen accreditatie kregen voor het Olympische dorp. Zij waren eenzame reserves, die stand-by stonden mocht er een blessure zijn. Voor iedereen was die situatie nieuw en er werd op een andere manier naar die reserves omgekeken.

Plezier verloren in hockey

‘Ik was helemaal niet voorbereid op de impact van die reserverol,’ zegt Jonker nu, 8 jaar later. Zij is nu volwaardig international. ‘Niemand had die rol ooit gehad en niemand kon mij erop voorbereiden. Aan de ene kant was ik superblij om als 18-jarige mee naar Peking te gaan. Op dat moment vond ik het zelf vaak ook geweldig, hoewel ik het ook moeilijk vond om die rol in te vullen. Maar die grote tik kwam pas later, na de Olympische Spelen.’

Want wat gebeurde er: ‘Daarna werd het toch raar voor mij. Ik was maar 1 plekje verwijderd van Olympisch goud. Daar ben ik veel over gaan piekeren en daardoor verloor ik ook mijn plezier in het hockey. Sylvia Karres – mijn ploeggenoot bij Amsterdam toen – heeft me toen heel erg geholpen om te leren genieten van wat ik aan het doen ben. Ik ben weer teruggegaan naar Jong Oranje om met leeftijdsgenoten te spelen en weer plezier te krijgen in het spel, want dat was ik verloren.’

‘Ik heb het uiteindelijk kunnen verwerken, maar het heeft me veel tijd gekost’

Jonker nam zich daarna ook voor om er tijdens de Olympische Spelen in Londen wel bij te zijn als international. Als ze er weer eens doorheen zat, kon zij altijd terecht bij mentor Karres, voor een kopje koffie, een luisterend oor en advies. ‘Peking heeft mij wel echt gevormd. Je leert met sport toch van de moeilijke momenten. Ik heb het uiteindelijk kunnen verwerken, maar het heeft me veel tijd gekost.’

Meijer, Van der Pols en Nunnink

In Londen pakte Jonker de gouden medaille en in Den Haag werd ze wereldkampioen. Nu is ze in Rio de Janeiro op zoek naar haar 2e gouden plak. En zal ze misschien een steun kunnen zijn voor keepster Larissa Meijer, Michelle van der Pols en Laura Nunnink, die de reserverol hebben geaccepteerd, hoewel de randvoorwaarden voor deze speelsters een stuk verbeterd zijn. Ze behoren tegenwoordig gelukkig veel meer tot de groep.

Als eerste op de hoogte? Download de OranjeHockey app. Dichtbij Oranje.


Wat vind jij? Praat mee...