Oranje-debutant Veen over het langste half uur uit haar leven

Ze was aanvoerder van Jong Oranje, dat in september 2017 overtuigend goud veroverde op het EK-21 in Valencia. Maar de stap naar het grote Oranje bleef uit. Tot ze voor de groep van 45 werd geselecteerd en twee weken geleden door bondscoach Alyson Annan werd gebeld, die haar vertelde dat ze de Champions Trophy in China mag spelen. Hetzelfde goede nieuws kreeg haar huisgenoot Renée van Laarhoven.

‘Het was een gek moment. Ik zat in m’n eentje op m’n kamer’, vertelde Veen (21) deze week na de training van de Oranje Dames in het Wagener Stadion over het bewuste telefoontje. Ze woont in Utrecht in een studentenhuis met drie andere meiden, onder wie haar beste vriendin Van Laarhoven, met wie ze bij Kampong samenspeelde. Veen had er bewust voor gekozen het telefoontje van Annan, die ’s ochtends tussen 9 en half 11 zou bellen, op haar kamer af te wachten.

‘Ik vond het zo geweldig. Maar Renée was nog niet gebeld.’

‘Gefeliciteerd, zei Alyson. Je mag mee. Ik zag het totaal niet aankomen. Dankjewel, zei ik. Ik vond het zo geweldig. Maar Renée was nog niet gebeld. Ze feliciteerde me, maar ik kon natuurlijk niet uitgebreid gaan staan te springen. Ik moest rustig blijven. Ik ga naar beneden, ontbijten. Renée ging mee. Pas een half uur later werd zij gebeld. Het was het langste half uur uit m’n leven.’

Marijn Veen op het WK Zaal met links Donja Zwinkels en rechts Fabienne Roosen. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek

Toen Van Laarhoven een oproep van Annan kreeg, liep ze met de telefoon in haar hand naar de gang. ‘Ik bleef stil in de woonkamer om te kijken of ik haar iets hoorde zeggen. Dankjewel, zei ze. Toen dacht ik: hé, dat zei ik net ook. Het was een bijzonder moment. We moesten het nog even binnen laten komen. We gaan onze eerste interland in China spelen op een groot toernooi. Ook nog eens samen. Daar krijg ik nu al kippenvel van.’

Overstap van Kampong naar Amsterdam

Na het gewonnen EK met Jong Oranje werd Veen niet uitgenodigd voor de trainingsgroep van Annan, die zich voorbereidde op de HWL Final in Nieuw-Zeeland en het WK in Londen. Het was het jaar waarin Veen overstapte van Kampong naar Amsterdam. Ze had zich misschien nog verder kunnen ontwikkelen bij Kampong, in het nemen van verantwoordelijkheid en het worden van een leider. Maar ze koos ervoor zich in Amsterdam op te trekken aan internationals als Eva de Goede, Kelly Jonker en inmiddels oud-international Kitty van Male.

Marijn Veen in duel met Pien van Nes afgelopen zondag in de gewonnen wedstrijd tegen hdm (2-6) waarin ze drie keer scoorde. Foto: Willem Vernes

Ik had vroeger nog geen killermentaliteit. Nu sta ik elke training met Kitty van Male op het veld. Marijn Veen

‘Mijn doel was altijd het Nederlands team halen. Ik accepteerde het toen ik doorkreeg dat ik na Jong Oranje niet aan ging sluiten, maar ik zou er altijd alles aan blijven doen om er wel bij te komen. Ik richtte mijn focus op Amsterdam en wilde het daar goed gaan doen. Nu kan ik wel zeggen dat ik het afgelopen jaar veel heb geleerd. Ik had vroeger nog geen killermentaliteit. Nu sta ik elke training met Kitty van Male op het veld. Zij is daarin een groot voorbeeld. Als ik in de cirkel sta en de bal heb, roept ze keihard: ‘NIET PASSEN, SCHIETEN!’

Het werd een jaar waarin Veen niet obsessief met Oranje bezig wilde zijn, maar zichzelf wel wilde ontwikkelen. Ze besloot een aantal dingen anders te doen dan voorheen. Ze ging vaker naar de sportschool en begon beter op haar voeding te letten. Na het aanhoren van de ervaringen van Van Laarhoven nam ze ook een mental coach in de arm, met wie ze vooralsnog twee gesprekken voerde.

‘Ik wilde er alleen voor zorgen dat ik er zou staan als ik een kans zou krijgen. Dat ik niet zou denken: was ik maar eerder naar een mental coach gegaan. Was ik maar eerder op mijn voeding gaan letten. Gelukkig krijg ik die kans nu.’