Vijf jaar geleden speelde hij al anderhalf jaar voor Nijmegen. Maar na het overlijden van zijn beste vriend keerde hij terug naar zijn roots: eersteklasser Weert. Nu is Phillip Jannes weer in het vaandelteam van Nijmegen te bewonderen. Bijna vijftien kilo lichter en ambitieuzer dan ooit.
Afgelopen lente nam Jannes (25) een besluit. De verdediger wilde beter in zijn vel zitten. Zich ook fitter voelen. Voor zichzelf, maar ook om meer kans te maken op een terugkeer bij promotieklasser Nijmegen. Als je fit wordt, zet je jezelf op poleposition om in de selectie te komen, gaf coach Bas Bogaard hem mee.
Vanaf dat moment liet Jannes de biertjes staan en maakte hij gezondere voedingskeuzes. Hij ging bovendien hardlopen. Drie, vier keer per week, naast balletjes slaan en shuttles lopen op het veld. Aan het eind van de zomerstop woog Jannes dertien kilo minder dan in mei. In de afgelopen maand is er nog eens anderhalve kilo extra afgegaan.
Zijn inspanningen sorteerden het gewenste effect. Jannes bemachtigde een plek in de selectie en is een van de vaste spelers bij Nijmegen. Met zijn torenverre (en hoge) scoops, strakke passing en rust aan de bal wil de verdediger die positie niet meer afstaan.
Mentale klap
In de jeugd kwam Jannes voor Weert en later (toen nog) Oranje-Zwart en het districtsteam uit. Met zijn ploeg speelde hij steevast in de top van de Landelijke Jeugd. Maar in het laatste jaar in de A ging het mis: Jannes brak zijn heup en was bijna het hele seizoen uit de roulatie. Waar ploeggenoten als Gijs van Merriënboer, Max Kuipers, Jaïr van der Horst en Bram Huijbregts doorstroomden naar de Hoofdklasse, besloot hij na zijn herstel het plezier en ritme terug te vinden bij Weert.
Twee jaar later kwam Jannes in contact met Nijmegen, toen al uitkomend in de hoogste regionen van de Promotieklasse. ‘Dat wakkerde mijn tophockeyvuurtje aan. Nieuwsgierig naar wat een overstap mij zou brengen, ging ik het avontuur aan. Ik maakte weinig speelminuten, maar voelde mij wel thuis op de club.’
Net gewend in Gelderland, kreeg Jannes een zware mentale klap te verduren. ‘Mijn beste vriend uit Weert overleed. Hockey was in die periode een uitlaatklep en het team ving mij fantastisch op. Mijn studie had er wel flink onder te lijden. Ik haalde geen tentamen meer dat jaar.’
Toch weer hogerop
Het seizoen erna bleef Jannes pendelen tussen Weert en Nijmegen voor het hockeyen. Dik een uur rijden enkele reis. Maar nadat Covid roet in het eten gooide en de competitie halverwege abrupt werd afgebroken, koos Jannes ervoor om zich opnieuw bij heren 1 van zijn oude club te voegen. ‘Dat deed ik vooral om mij vol te focussen op mijn studie technische bedrijfskunde. Ik had heel wat in te halen. Bij Weert kwam ik terecht in het team met vrienden, mijn broertje en mijn moeder als manager en hoefde ik niet te knokken voor mijn plek. Dat gaf rust.’
De verbinding met Nijmegen bleef Jannes houden. ‘Tijdens de play-offs tegen Schaerweijde afgelopen seizoen spotte coach Bas mij op de tribune. Kom je je contract tekenen?, appte hij mij met een knipoog. Na de wedstrijd vroeg hij of ik selectie wilde doen. Mijn studie was inmiddels bijna afgerond. En toen ik de jongens in die ambiance zag spelen, begon het weer enorm te kriebelen.’
‘De club ademt topsport’
De rest is bekend. Jannes: ‘Natuurlijk ben ik ontzettend blij hoe het allemaal heeft uitgepakt. Het hockeyen gaat makkelijker met de verloren kilo’s en dat voelt heel goed. Daarnaast heb ik het erg naar mijn zin bij Nijmegen. Ik heb een fijne klik met de oude garde, maar ook met nieuwe spelers als Kars Schreuders, Gijs van Alken en Florian Gosselink.’
‘Het is daarnaast mooi om te zien hoe de vereniging een extra professionaliseringsslag heeft gemaakt’, gaat Jannes verder. ‘Qua mindset en gedrevenheid ging het er vijf jaar geleden al professioneel aan toe. ‘De nieuwe kleedkamers, een upgrade qua eten na de training, krachttraining op de kazerne met brandweerman Willy. De club ademt nu topsport. Aan alles merk je dat Nijmegen toe is aan de stap naar de Hoofdklasse.’
Zijn oude ritme van ruim twee uur rijden (heen-en-terug) voor een training of een wedstrijd heeft Jannes dus ook weer opgepakt. ‘En dat heb ik er volledig voor over. Als ik al de kleedkamer in loop en warm word onthaald door mijn teamgenoten, voel ik mij als een kind zo gelukkig. Dat ik ook nog eens deel mag uitmaken van zo’n ambitieus team maakt dat ik iedere kilometer met alle plezier afleg.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.