In hun eigen afgeladen Zeister Kuil hadden ze zaterdag maar één missie. De mannen van Schaerweijde moesten een derde wedstrijd uit het vuur slepen tegen Nijmegen. Dat lukte, er werd in een heet duel met 4-2 gewonnen. Maar het degradatiegevaar is nog niet geweken.
Er kon zaterdag geen kip meer bij op het zonovergoten terrein van Schaerweijde. De sfeer was grandioos, zelfs uitgelaten. Dat de ploeg uit Zeist zestig minuten was verwijderd van degradatie, dat drukte de stemming allerminst. De tap van de buitenbar klotste vrolijk de plastic glazen achter elkaar vol. De poffertjestent – vrij uniek op een hockeyclub – maakte overuren. Opzwepende muziek en vreugdefakkels zorgden voor een opperbeste stemming. Niets geen angst om eruit te vliegen of beteuterde gezichten. Nee, vooral heel veel enthousiasme en plezier.
Opvallend waren ook de aanmoedigingen langs het veld, waar veel spandoeken hingen. Naast het bijna zweverige ‘In Schaerweijde we trust’, waren ook een paar spelers die een persoonlijke aanmoediging kregen. Gevat was de tekst ‘Bird vliegt jullie voorbij’, inderdaad bedoeld voor aanvaller Matt Bird. Enigszins over de top: de vermelding van linksback Rashid Mehmood als ‘GOAT’ – Greatest Of All Times. Een titel die normaliter alleen wordt gebruikt voor sportgrootheden als Roger Federer, Lionel Messi of Michael Jordan. En niet voor een, uiteraard met alle respect, voormalig international van Pakistan.
Marree tegenover Tijn Stuve van Nijmegen. (Photo by Jan Kruijdenberg/Orange Pictures)
Minder slechte momenten, meer lef
Zo’n persoonlijke vermelding was er zaterdag niet voor kind van de club, Mats Marree. Hij had bij een nederlaag zijn laatste duel voor Schaerweijde gespeeld. Volgend seizoen speelt-ie namelijk bij Kampong. Het werd zijn een-na-laatste duel voor z’n cluppie waar hij als mini begon. Maandag mag de aanvoerder nog een keer aantreden in het rood-zwart, in het beslissende duel met Nijmegen. Dat kwam omdat Schaerweijde zich zaterdag wél van z’n beste kant liet zien.
‘Dat lukte in de eerste wedstrijd ook, bij vlagen’, probeert Marree het verschil met de verloren heenwedstrijd aan te geven. ‘Maar daar hadden we ook heel slechte momenten. Nu waren die er minder. Lag ons tempo wat hoger. We wilden erop klappen, zodat zij het niet meer konden belopen. Iets meer lef tonen.’
In die missie slaagde Schaerweijde aanvankelijk meer dan goed, na tien minuten stonden Marree en zijn teamgenoten met 2-0 voor. Na de 4-1 vlak na rust was de wedstrijd wel gespeeld. Maar daarna was van het frisse aanvalsspel van de ploeg uit Zeist weinig meer over. ‘Na hun 4-2 werd het toch nog billen knijpen. We stopten met hockeyen, drukten niet door. Hadden wel het gevoel dat we beter waren. Maar we kilden het niet. Scoren is het hele seizoen al een probleem voor ons.’ Weer wat opgewekter: ‘Dat we er vandaag vier maakten was hartstikke knap.’
Een prachtig gezicht: een afgeladen Zeister Kuil. Foto: Jan Kruijdenberg/Orange Pictures
Het opstootje na de ‘gestolen bully’
Dat de belangen groot waren zaterdag, bleek al na een minuut of veertien. Na een bully ging Nijmegen-aanvaller Jim van de Venne er als een haas vandoor met de bal. Een uitbraak die leidde tot een grote veldkans en een strafcorner. Schaerweijde ging vervolgens met een paar man vrij fanatiek verhaal halen bij Van de Venne, waardoor er een heus opstootje ontstond.
‘Toen het spel werd stilgelegd voor die bully, waren wij in balbezit’, vertelt Marree. ‘Hij (Van de Venne, red.) zei tegen een speler van ons dat ze de bal terug zouden geven na de bully. Zo gaat het ook altijd. Maar hij nam ‘m zelf en ging er ineens vandoor. Dus ja, wij pakten die gast wel even aan. Ook ik vloog er wel even op. Wat doe je nou, man? Waar gaat dit over? We hadden toch iets afgesproken? Weet je, ik doe hier ook alles om te winnen. Maar dit is een ongeschreven regel, dit gaat over fair play. Onze jongens die internationaal en in de Hoofdklasse veel hebben gemaakt, hadden dit ook nog nooit gezien, zeiden ze.’
Het gevolg: zowel Van de Venne – die vervolgens weer woest reageerde op Schaerweijde – als Marree kreeg een gele kaart. Het paste ergens ook wel in het bloedheet begin van dit playout-duel. De eerste kaart werd al getrokken na een halve minuut, toen Schaerweijde-spits Thur Stadelmaier een tegenstander fysiek aanpakte. In de warme Kuil vlogen de vonken er dus, zeker in het begin, vanaf. ‘Als je wint, is dat een heerlijk gevoel’, grijnst Marree.
Links: de geprezen Pakistaan van Schaerweijde, Rashid Mehmood. Foto: Willem Vernes
‘Veel meer dan een last dance‘
Hij mag dus nog een keertje, voor de club die hij in de zomer verlaat voor Kampong. ‘Ik wil Schaerweijde achterlaten in de Hoofdklasse. Dat betekent veel voor mij. Dit is mijn club. Ik kwam bij het eerste in het seizoen dat we degradeerden (2015/2016). Ik had vaak een stap kunnen zetten naar een topclub. Maar ik wilde blijven. Schaerweijde weer omhoog helpen.’
Met wat zelfspot: ‘Dat heeft uiteindelijk even geduurd, vorig jaar lukte het pas. Nu moeten we erin blijven. Er komt een prachtige lichting aan. De A1 is goed, de B1 ook. Dat zijn gastjes die ik gecoacht heb, dat heb ik hier zeven jaar gedaan. De club wil graag naar de bovenkant van het rechterrijtje. Als die jonkies blijven en aansluiten, dan kan dat.’
Het gaat ‘m maandag niet om zijn eigen ‘last dance’. ‘Het is veel meer dan dat. Ik sta hier niet voor mezelf te hockeyen. Het gaat om de club. Om de toekomst van Schaerweijde.’
Een tekst die een spandoek waard is.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.