Caspers terug uit gekte van India: ‘Home sweet home’

Quirijn Caspers was in India om te spelen in de Hockey India League, waarin hij met zijn team Kalinga Lancers 2e werd. Terug in Nederland schrijft Caspers voor hockey.nl over zijn laatste Indiase hockey-ervaringen. En nu kan het vizier weer op de Nederlandse competitie: zondag speelt hij met Kampong ‘gewoon’ tegen koploper Amsterdam.

‘Dat was ‘m dan. De 6 weken in India zitten erop. Inmiddels ben ik alweer zo’n 24 uur in Nederland en heb ik mijn team, familie en vrienden alweer gezien/gesproken en ligt er een stapel post voor mijn neus waarvan ik het openmaken denk ik nog heel even uitstel. Gisteravond voor het slapen gaan heb ik geen berichtje gekregen hoe laat het ontbijt was en zowaar heb ik vanochtend dus in de supermarkt zelf moeten bedenken wat ik wilde eten. Kortom het ‘normale’ leven is weer begonnen.

De laatste 4 wedstrijden van het toernooi hadden we berekend dat we nog 1 winstpartij nodig hadden om de gewilde plek voor het finale weekend veilig te stellen. Het werd een dramatische reeks waarbij we 1 gelijkspel behaalden. Gelukkig was dit door ons doelsaldo genoeg voor plaatsing.

Coach op het matje

Tijdens deze matige periode werd onze coach toch nog even op het matje geroepen bij de eigenaar op kantoor. Gelukkig werd het geen tirade, maar slechts een succeswens en een uitgebreide uitleg van alle kunstwerken in het kantoor.

Zoals ik de vorige keer al beschreef, waren er wat irritaties binnen het team. Deze werden niet echt minder en dus was er een meeting met alleen de Indiase spelers en onze aanvoerder Fuerste. Het oude trucje van sterke/zwakke punten van je medespeler opschrijven, leek te werken en tijdens de halve finale speelden we weer als een sterk team.

Bizarre slotfase

Het werden uiteindelijk shoot-outs, na een bizarre slotfase (we stonden 3,5 minuut voor tijd nog 1-0 voor waarna het eindigde in 2-2). Ik wilde er erg graag eentje nemen, maar ik denk dat mijn 4 uit 5 missers op de training de dag ervoor onze coach niet bepaald hadden overtuigd. Eind goed al goed, door wat wisselingen vlak voor de shout-outs mocht ik gelukkig alsnog op het lijstje (en scoorde, red.) en uiteindelijk wisten we ook nog de finale te bereiken!

Te euforisch?

Helaas werd het niet de finale waar we op gehoopt hadden. Door 3 velddoelpunten van Jaypee Punjab Warriors en van onszelf slechts een cornerdoelpunt werden we afgedroogd met 6-1. Waren we te euforisch de dag ervoor na het behalen van de finale voor de eerste keer? Was de spanning en het verlangen om een finale te winnen weg bij ons team? Ik weet het niet en het maakt me nu ook niet meer zoveel uit. Ik wilde vooral genieten van de momenten zelf en ik kijk terug op het weekend als een mooie ervaring.

Best of all worlds

Ik begon 6 weken geleden in een team waarvan ik nog niemand kende, om te spelen in een land waarin ik nog nooit was geweest. Na 6 weken is mijn beeld van India als volgt: een bizar, maar fantastisch land is waar je je geen moment verveelt. Er is altijd chaos en daardoor gebeurt er eigenlijk altijd wel wat, iets wat misschien wel goed bij mijn karakter past.

Op hockeygebied was het zeker leuk om eens te beleven hoe de andere hockeyculturen met hun sport omgaan. De techniek van India, de fysiek van Australië, de mentaliteit van Duitsland en de werklust van Engeland.

Go Kampong!

Het was een mooi begin van 2016 en nu staat de volgende uitdaging alweer te wachten. Dus mocht een Nederlandse journalist vragen of we de play-offs nog wel gaan halen geef ik een Indiaas antwoord: Yes, Go Kampong!!

Namaste!

Ps. Bedankt voor de fantastische tijd: Guki, lalit, Amit, Dipsan, Dix, Mo, Dawso, Willy, Stanley, Malak, SK, Dharam, Moose, GT, Dev, Panda, Charts, Poona, Anand, Mor, Dj, Horry, Subi, Sunil, Mukti, Jaydith, Saar & Ma!!’