In de rubriek Oranje Franje belichten we opvallende en niet-alledaagse gebeurtenissen rond de vele interlands van de beide Oranje-teams. In de twaalfde aflevering gaan we terug naar het eerste Oranje-strafcornerdoelpunt dat via een sleeppush tot stand kwam. Hij kwam op naam van Taco van den Honert, die daarmee een internationale primeur had.
Het is augustus 1992. De Olympische Spelen van Barcelona zijn nog maar net verleden tijd als de Wereldhockeybond FIH een belangrijke spelregelwijziging doorvoert. De strafcorner moet voortaan anders worden genomen. De bal mag niet meer in de cirkel gestopt worden, maar moet eerst daarbuiten stilliggen. Pas daarna mag de bal de cirkel worden ingebracht en mag er op doel geschoten worden.
De maatregel, die meteen vanaf het nieuwe seizoen geldt, houdt de gemoederen flink bezig. Het is ook onderwerp van gesprek tussen Oranje-internationals en maatjes Taco van den Honert en Floris Jan Bovelander, die elkaar vlak na de Spelen van Barcelona dagelijks zien. Ze zijn samen betrokken bij de organisatie van de TK hockeykampen op de velden van de club Amsterdam.
Rollende bal
Daar in het Amsterdamse Bos, tussen de vele activiteiten op het populaire jeugdkamp door, staan de twee op de rand van de cirkel vaak hardop na te denken over de toekomst van de strafcorner. Dat de bal voortaan de cirkel inrolt en niet meer stilligt op het moment van schieten, is een groot nadeel voor de schutter die zo minder controle over de bal heeft.
Van den Honert merkt oefenend al snel dat het voor de hand ligt om de bal als schutter zelf een stukje mee de cirkel in te nemen en dan met een pushende beweging te schieten op doel. ‘Ik deed dat al een paar jaar in de zaal’, verklapt de huidige assistent van bondscoach Max Caldas, ‘dus dat ging me aardig af: de bal aannemen en in één vloeiende beweging op doel pushen.’
De dan 26-jarige aanvaller van Amsterdam geldt als een natuurtalent en is gezegend met een jaloersmakende techniek. Geregeld trekt hij in wedstrijden van zijn club en van Oranje de trukendoos open om via een onnavolgbare solo de bal over de uitkomende keeper te lepelen. Van den Honert bespreekt het kersverse idee van de sleeppush met Amsterdam-coach Joep Brenninkmeijer en krijgt meteen groen licht om het tijdens de eerste competitiewedstrijd van het seizoen 1992/93 – thuis tegen hdm – uit te proberen.
En zo gebeurt het dat op 20 september 1992 het allereerste strafcornerdoelpunt via een sleeppush wordt gemaakt. Van den Honert benut met zijn nieuwe wapen zelfs drie van de zes strafcorners en draagt zo bij aan een spectaculaire 5-3 zege.
‘Ik moet er wel bij zeggen dat mijn sleeppush nog niet in de verste verte leek op hoe er nu gesleept wordt’, lacht Van den Honert. ‘Mijn doelpogingen waren meer een soort wipjes met de bal, het waren bepaald geen strepen! Ik pushte de bal meer dan dat ik hem sleepte. Maar het was iets nieuws en bleek genoeg om de keeper te verrassen.’
Taco van den Honert in actie tijdens een interland tegen Pakistan. Foto: Jeroen van Bergen
Van den Honert had in Oranje al aardig wat ervaring opgedaan met pushen uit een strafcorner. Doorgaans was het recept dat Floris Jan Bovelander de bal rechtstreeks op doel timmerde, maar soms werd er wel eens een variant gespeeld. Dan schoof Bovelander rustig af naar Van den Honert die de rollende bal dan soepel over de keeper pushte. Van den Honert: ‘De keeper lag vaak al op de grond omdat ie een laag schot van Floris Jan verwachtte. Dan was het een eitje om te scoren.’
Primeur in Oranje
De nieuwe strafcorneruitvoering gaat Van den Honert uitstekend af. Gecombineerd met zijn velddoelpunten kroont de behendige spits van Amsterdam zich in het seizoen 1992/93 met 27 doelpunten voor het eerst tot topscorer van de Hoofdklasse. Oranje-bondscoach Roelant Oltmans volgt het met interesse en weet dat met de sleeppush van Van den Honert de mogelijkheid om te scoren uit strafcorners aanzienlijk toeneemt.
Op 5 mei 1993, wanneer Oranje tegen Ierland zijn eerste wedstrijd na de Spelen van Barcelona speelt – laat Van den Honert zijn eerste sleeppush-doelpunt noteren in dienst van het Nederlands elftal. Hij maakte er zelfs drie en helpt Oranje zo aan een 5-1 zege. ‘Dat smaakte natuurlijk naar meer. Het zorgde voor een kickstart. Als het niet meteen doelpunten zou hebben opgeleverd, dan was ik er waarschijnlijk snel mee opgehouden. Nu wilde ik er alleen maar gerichter op trainen.’
Eenvoudig scoren
Op 11 juli 1993 volgen de eerste sleeppush-treffers op een groot toernooi: in de troostfinale van de Champions Trophy in Kuala Lumpur verslaat Nederland Pakistan met 6-2. Van den Honert sleept vijf van de acht strafcorners binnen – vaste cornerspecialist Floris Jan Bovelander ontbrak tijdens het toernooi – en eist met acht goals in drie wedstrijden de topscorerstitel voor zich op. ‘Het was redelijk eenvoudig om te scoren met een push’, blikt hij terug. ‘De uitlopers liepen op mijn stick, en niet suïcidaal op de man. Ik hoefde dus alleen maar om de stick heen te pushen, een groot verschil met nu.’
Spectaculair doelpuntengemiddelde
Als eerste echte sleeppushkoning heeft Van den Honert zijn doelpuntenproductie in Oranje een flinke boost kunnen geven. Tot aan zijn eerste sleepdoelpunt uit een corner scoorde de aanvaller 41 keer in 141 interlands, een gemiddelde van 0,29. Vanaf zijn hattrick tegen Ierland steeg het moyenne spectaculair naar 0,98 via 73 doelpunten in 74 interlands. Met 114 in 215 interlands behoort hij tot de acht meest productieve internationals ooit van de Oranje Heren.
In de topscorerslijst aller tijden staan andere strafcornerslepers als Taeke Taekema (221 goals), Bram Lomans (140), Jeroen Hertzberger (118) en Mink van der Weerden (111) ook hooggenoteerd. Allemaal dankzij de vinding van Van den Honert. ‘Het wordt steeds lastiger vaak te scoren met een sleeppush, maar uit de strafcornervariaties kan nog veel winst gehaald worden. Weet je wat trouwens grappig is? Taeke Taekema was in de zomer van 1992 een van de kinderen tijdens het hockeykamp waar de sleeppush is geboren. Die heeft toen dus goed opgelet!’
Van den Honert scoort tijdens de Champions Trophy-wedstrijd tegen Pakistan. Foto: Jeroen van Bergen
Lees hier de eerdere afleveringen in deze rubriek
6 Reacties
Poen1963
De allereerste goal in de Heren Hoofdklasse dmv een hoog ingepushte strafcorner dateert uit 1985 en komt niet van de stick van Taco van den Honert. In de wedstrijd SCHC-HCKZ pushte Jeroen Mundt de bal vanaf de rand van de cirkel snoeihard in de kruising over de liggende KZ doelman Joost Claushuis. Met dit doelpunt kwam SCHC op een 2-0 voorsprong, maar zij moesten uiteindelijk genoegen nemen met een 4-4 gelijkspel door vier goals van Maarten van Grimbergen. Deze push was destijds te zien in de trailer van het programma TROS Sport.
Poen1963
Wie eist, bewijst. https://youtu.be/9fEfFqRzQHM
luchtisblauwgrasisgroen
Uhm... Drag flicking is a scoring technique in the sport of field hockey. It was first seen in the late 1980s in Australia. Jay Stacy (former record holder for most caps for the Kookaburras) is credited as first using the skill in the 1987 Australian Hockey Championships in Hobart. It is used as an attacking technique, mainly within penalty corner involving two main components known as the scoop and flick.
maaja
Hoi Poen... Mooie beelden uit de oude doos. Fantastisch goal... Maar geen sleeppush. Toen mocht er nog in de cirkel worden gestopt en was de sleeptechniek niet noodzakelijk.
Poen1963
Klopt. Maar het was wel revolutionair. Tot op dat moment werd er vanuit de strafcorner alleen maar op doel geslagen. De sleeppush is de door ontwikkelde versie van deze, voor die tijd, unieke strafcorner.
kikkerjan
Taco deed in de zaal nog wel eens een bal op de stick meenemen in de lucht naar rechts om vervolgens vanuit die beweging in één keer te scoren vanuit de lucht. Scheidrechter keurde toen die goal af omdat ie dat nog nooit had gezien. Kijk, dat is nog eens revolutionair!!!