Hockeyen in Zuid-Afrika: ‘Hoopte niet dat ze dachten dat ik een Eva de Goede was’

In de serie ‘Buitenlands avontuur’ verhalen van Nederlandse hockeyers die over de grenzen hebben gespeeld, deze week Romy Burger (26). Zij speelt voor WPCC in Zuid-Afrika, waarmee de aanvalster in 2019 kampioen werd van de Western Province.

Romy Burger had eigenlijk twee voorwaarden toen haar vriend Peter Leeuwenburgh twee jaar geleden vroeg hoe ze aankeek tegen een buitenlands avontuur. ‘Ik wilde blijven hockeyen en voor de grap zei ik dat ik alleen mee zou gaan als we naar Kaapstad zouden gaan’, lacht Burger.

Thuisvoelen

Ze kende de stad in het zuidwestelijkste punt van Zuid-Afrika met de Tafelberg als markantste herkenningspunt al. ‘Mijn ouders hebben hier gewoond en ik kwam er tijdens vakanties regelmatig. Het was voor mij niet zo’n vreemde wereld. Het voelt als thuis.’

Ongeslagen kampioen van de provincie met WPCC. Foto: Romy Burger

Een verhuizing naar buitenland kwam ter sprake omdat Burgers vriend in de zomer van 2018 op zoek was naar een nieuwe voetbalclub. Leeuwenburgh, die veertien jaar bij Ajax onder de lat stond, was transfervrij. Omdat de mogelijkheden in Nederland beperkt waren, richtte de doelman het vizier op het buitenland. ‘Hij zei: ik ga het regelen en binnen een dag vertelde hij mij dat we naar Kaapstad konden.’

Lot uit de loterij

Leeuwenburgh had een contract getekend bij Cape Town City FC. ‘Het was heel toevallig. Mijn vriend zocht een club en Cape Town zocht een keeper. Het voelde als een lot uit de loterij’, zegt Burger, die als hockeyster onderdak vond bij WPCC.

‘We hadden de stand van het seizoen daarvoor bekeken en ook gekeken naar de ligging van de club ten opzichte van ons huis’, legt Burger de voorkeur voor WPCC uit. In Nederland speelde ze voor Lelystad, Hilversum en Naarden. ‘Ik stuurde een mail naar WPCC waarin ik schreef wat mijn niveau was. Ik heb vervolgens een praatje gemaakt en kon gelijk aansluiten bij de training.’

Romy Burger in actie voor WPCC. Foto: Romy Burger

Beetje angstig

Burger: ‘Ik werd met open armen ontvangen en dat ik uit Nederland kwam, dat was helemaal geweldig. Ik speel met en tegen Zuid-Afrikaanse internationals. Dat is heel anders dan ik in Nederland was gewend. Het was ook spannend. Ik had toch wel een beetje angst. Val ik straks niet door de mand?’

Een jaar voordat Burger bij WPCC kwam, speelde Eva de Goede mee met het team. De aanvoerder van de Oranje Dames en tweevoudig beste speelster van de wereld vertoefde een jaar in Zuid-Afrika vanwege haar sabbatical. ‘Ik hoopte niet dat ze bij de club zouden denken dat ik een Eva de Goede ben’, lacht Burger. ‘Ik voelde me wel opgelaten, omdat ik meteen kon meedoen zonder selectie te hoeven doen. Dat gaf wel druk, maar in de eerste wedstrijd scoorde ik gelijk en viel die druk weg.’

Niveau

Het niveau van het Zuid-Afrikaanse clubhockey valt te vergelijken met de Overgangsklasse, zegt Burger. ‘De internationals springen er bovenuit, maar het niveau is beter dan ik had verwacht. We spelen in de hoogste klasse, maar we trainen slechts twee keer per week en er wordt nauwelijks aan krachttraining gedaan. Bij Naarden trainden we drie keer per week, waarvan een keer gericht op kracht en fitness. Hier wordt alleen op techniek getraind.’

‘Het is minder fysiek dan in Nederland’, gaat Burger verder. ‘Als ik in botsing kom met een tegenstander, zegt diegene: sorry. En als je een mooi doelpunt maakt, krijg je ook wel een compliment van de tegenstander. Dat ben ik niet gewend. Voor mij is het een goed niveau. Of ik tot de besten behoor? Dat is altijd lastig te zeggen over jezelf. Laat ik zo zeggen: ze zijn blij met mijn komst.’

Romy Burger met twee teamgenoten van WPCC. Foto: Romy Burger

Provincieteam

Met WPCC speelt Burger een competitie binnen de eigen provincie. Er wordt niet gestreden om de nationale titel van Zuid-Afrika. Spelers kunnen worden geselecteerd voor het provincieteam. Dat is principe alleen voorbehouden aan Zuid-Afrikaanse spelers, maar Burger kreeg vorig jaar ook een uitnodiging om met Western Province mee te doen aan het Interprovincial Tournament (IPT). In dit toernooi nemen de Zuid-Afrikaanse provincies het tegen elkaar op. In Bloemfontein eindigde Burger met haar provincie als derde.

‘Mijn teamgenootje en Zuid-Afrikaans international Terryn Glasby en ik waren als enigen van WPCC geselecteerd. Ik was verrast door de uitnodiging, want ik wist niet van het bestaan af. Ik zei ook dat ik een Nederlandse was, maar er was een verzoek ingediend voor mijn deelname en dat was toegewezen. In Nederland heb ik nooit voor een vertegenwoordigend elftal gespeeld’, zegt Burger.

Brons met het team van Western Province tijdens IPT. Foto: Romy Burger

Corona

Dit jaar werd het IPT afgelast vanwege het coronavirus, net als de clubcompetitie. ‘Ik heb bijna een jaar geen stick aangeraakt. Afgelopen maart zouden we beginnen aan de voorbereiding op de competitie, maar door corona ging dat niet door. Het land werd die maand op slot gegooid en door de maatregelen van de overheid konden we niets doen. Het is enorm zuur. Ik heb gehoord dat ze bezig zijn dat de internationals en de spelers van de provincieteams wellicht eind augustus weer kunnen gaan trainen, maar de competitie begint pas april volgend jaar weer. Dat is heel heftig.’

Ondanks de coronacrisis is het goed toeven in Kaapstad. Hoewel het nu in Zuid-Afrika winter is, zit Romy Burger, die twee maanden geleden moeder werd van zoon Semm, in een t-shirt buiten te genieten van het uitzicht dat de stad te bieden heeft: bergen en zee. ‘Kaapstad heeft gewoon alles. Het weer is prima, het eten is onwijs goed en de mensen zijn sociaal. We zitten er nu twee jaar en voorlopig blijven we hier ook lekker zitten.’

Lees ook:

• Hockeyen in Japan: ‘Gedrevenheid van Japanners is indrukwekkend’
• Hockeyen in Wit-Rusland: ‘Gekapt en gelakt gingen de speelsters het veld op’
• Hockeyen in Frankrijk: ‘Een biertje drinken na afloop kenden ze niet’
• Hockeyen in Valencia: Van Zuilekom is zo enthousiast, dat hij Paella Cup organiseert
• Hockeyen in Italië: ‘Je wordt meegenomen in het Italiaanse familiegevoel’
• Nederlandse Vikingen willen met Noorwegen hogerop
• Hockeyen in Maleisië: ‘M’n mooiste hockey-avontuur in het buitenland’
• Hockeyen in Tsjechië: ‘Elk team had wel twee of drie beren’
• Hockeyen in Ierland: ‘Een TD in Nederland stelt niets voor vergeleken met Ierland’
• Hockeyen in Engeland: ‘Spijbelen om Chelsea te zien voetballen’