Voorbeschouwing Champions Trophy: wie stopt de Kookaburras?

Zaterdag begint de laatste Champions Trophy. Tijd voor een grondige voorbeschouwing, waarbij alle zes landen worden uitgelicht. Wie kan titelverdediger Australië in Breda afhouden van hun vijftiende zege in de Champions Trophy en de zevende titel van de laatste acht edities?

PAKISTAN – DE UNDERDOG

Als nummer 13 van de wereldranglijst is Pakistan aan de ene kant de vreemde eend in de bijt tijdens deze Champions Trophy, traditiegetrouw het domein van de top-6 van de wereld. Aan de andere kant natuurlijk niet: de Pakistanen zijn uitgenodigd omdat ze zelf in 1978 het toernooi hebben gecreëerd. De uitvinding van de Champions Trophy is een cadeau, waar de hockeywereld volop van genoten heeft. Als dank mag de zilveren trofee wat ons betreft terug naar Lahore, wat er ook in Breda gebeurt.

Vorig jaar beleefde een matig Pakistan een dieptepunt, toen het op de HWL3 in Londen met 6-0 van Canada verloor. Sinds Roelant Oltmans het roer in maart heeft overgenomen, wordt er hard gewerkt aan een duurzaam herstel richting de top-10 van de wereld. Op de Commonwealth Games in Australië speelde Pakistan in april met 2-2 gelijk tegen Engeland en India en won het met 3-1 van Canada.

Pakistan-India zal in de openingswedstrijd zaterdag het humeur van de spelers voor de rest van de week beïnvloeden, maar op hun terugkeer richting de top is alles minder dan een laatste plaats in een ijzersterk deelnemersveld een topprestatie. Oltmans legt bij zijn baltovenaars nu de nadruk op de defensieve organisatie. Het is afwachten hoe erg de Pakistanen kraken als landen als Australië en België tegen die Pakistaanse muur gaan beuken.

Pakistaanse team

INDIA – ONVOORSPELBAAR

De kampioen van Azië kan de finale halen, maar ook als laatste eindigen. Het hockeygekke land is onnavolgbaar. Eerst was er de veelbesproken coachwissel, waarbij de Nederlandse coach Sjoerd Marijne terug werd gezet naar de Indiase vrouwen, die hij eerder coachte. Ten faveure van Harendra Singh, die de omgekeerde weg bewandelde. Vorig jaar was het Oltmans die de wacht werd aangezegd en vervangen door Marijne.

Niet alleen buiten het veld is India onvoorspelbaar. Ook op het veld is het elke wedstrijd weer afwachten wat er gaat gebeuren. Tijdens de eigen HWL Final in Bhubaneswar eind 2017 beleefde het team een beroerde poulefase. Na nederlagen tegen Engeland en Duitsland en een gelijkspel tegen Australië eindigde India voor tienduizend eigen supporters als laatste in de poule. Toen stond India op uit de dood tegen het favoriete België, dat na een 3-3 eindstand en shoot-outs verrassend verslagen werd in de kwartfinale.

Welk gezicht India in Breda zal laten zien is de vraag. Dat legende Sardar Singh weer meespeelt maakt het extra boeiend. De 31-jarige speler met 298 caps wordt weer meegenomen naar een groot toernooi. Het blijft de vraag of de oud-speler van Bloemendaal het team nog bij de hand kan nemen. Veel zal afhangen van de sleepcorner. De Australische expert Chris Ciriello (drie goals in de WK-finale Nederland-Australië 6-1) slijpt tegenwoordig aan de Indiase corners van Harmanpreet Singh en Amit Rohidas. Het is een gebied waarop India veel terrein kan winnen.

Indiase team

ARGENTINIË – LEVENSGEVAARLIJK

Nog nooit wist Argentinië de Champions Trophy te winnen. Dat zegt weinig. Niemand had ooit voorspeld dat de Argentijnen op de Olympische Spelen van Rio zouden zegevieren, dus waarom zouden ze niet in Breda kunnen winnen?

Afgelopen jaar vertrok succescoach Carlos Retegui en werd German Orozco aangesteld als hoofdverantwoordelijke. Verder blijft het team dezelfde olympische ruggengraat behouden met belangrijke spelers als de 38-jarige keeper Juan Vivaldi, strafcornerkanon Gonzalo Peillat (25), Matias Parades (36), Matias Rey (33) en spits Lucas Vila (31).

Argentinië is tegenwoordig in elk toernooi een outsider voor deze titel. Ze zijn de sluipmoordenaars van het internationale hockey, die als het écht moet een storm kunnen ontketenen in de vijandige cirkel, waar slimme en handige spelers hun oogappel Peillat in stelling kunnen brengen, met weergaloze dribbels.

Tijdens de finale van de HWL Final in Bhubaneswar scoorde Australië vlak voor tijd de 2-1. Het ontketende bij het dan toe flets ogende Argentinië een spervuur aan aanvallen, waarbij Peillat corner na corner kon nemen. Dat leidde toen niet tot de gelijkmaker, maar de Argentijnen zijn ondanks negen dertigers in de selectie met hun berekenende spel levensgevaarlijk.

Argentijnen na olympische winst. Foto: Koen Suyk

NEDERLAND – VRAAGTEKEN, MET THUISPUBLIEK ACHTER ZICH

De Oranje Heren missen drie van hun beste spelers, waaronder twee van hun drie aanvoerders. Billy Bakker (net vader geworden), Mink van der Weerden (herstellende van een enkelblessure) en Sander de Wijn (studie afronden) worden gemist in de Nederlandse selectie, die niet op volle oorlogs- en WK-sterkte is.

Aan de andere kant lijkt het erop dat het team met de zoneverdediging en de nieuwe cultuur sinds Rio snel weer de draad heeft opgepakt. De basis van het team staat en als het thuispubliek er net als bij het EK achter gaat staan, kan Nederland heel ver komen. Het is alleen de vraag of een eerste toernooizege in de Champions Trophy sinds 2006 haalbaar is.

Interessant is het om te zien hoe de weer teruggekeerde Jeroen Hertzberger – met 200 interlands meteen de meest ervaren international – een heel toernooi zal spelen met Oranje. Zal hij snel weer passen in het combinatiespel van Oranje en belangrijk zijn? Bij afwezigheid van strafcornerkanon Mink van der Weerden zal hij vaak de strafcorner slepen. Bij de HWL Final in India werd er zonder kanon Van der Weerden geen een directe strafcorner gescoord. Dat zal beter moeten. Ook zal veel afhangen van de keepers. Ze zullen niet meer elk kwart wisselen, maar hele wedstrijden gaan keepen. Levert dit betere resultaten op voor Pirmin Blaak en Sam van der Ven. En wie laat de beste indruk achter?

Voor hockeyers als Roel Bovendeert, Jonas de Geus, Thijs van Dam, Jorrit Croon, Joep de Mol en Lars Balk is de Champions Trophy het ideale podium om te laten zien dat ze een plekje in de WK-selectie verdienen. Voor routiniers als Sander Baart, Glenn Schuurman, Valentin Verga, Robbert Kemperman en Mirco Pruyser de taak om te laten zien dat zij het team kunnen dragen, ook als het in een wedstrijd minder loopt. Als alle radertjes van de machine optimaal functioneren, na een lang hoofdklasseseizoen met play-offs en EHL, kan Oranje met steun van het publiek heel ver komen. Wat de Oranje Heren tegen Australië en België presteren, zal aangeven wat de accenten worden naar het WK toe.

Oranje Heren. Foto: Koen Suyk

BELGIË – DE BESTE PLOEG DIE NOOIT EEN TOERNOOI WON

Verder dan een vijfde plaats kwamen de Red Lions nooit bij de Champions Trophy. Decennialang hoorde België niet tot de top-6 van de wereld. Het is pas de vierde keer dat ze meedoen. Maar deze generatie Belgen is sterker dan ooit. Het huidige team herbergt Arthur van Doren en Vincent Vanasch, afgelopen jaar tot beste speler en beste keeper van de wereld gekozen. Op de geblesseerde Manu Stockbroekx na, komt België op volle oorlogssterkte naar Breda. Met drie strafcornerschutters: Loïck Luypaert (8 doelpunten bij de HWL Final 2018), Tom Boon en Alexander Hendrickx. De Belgen hebben alles wat er nodig is om succesvol te zijn. Daarbij helpt het dat Breda voor veel supporters een locatie is die ze in de kaart speelt. De Belgen hebben ervaring met jonge dertigers Thomas Briels, John-John Domen en Vanasch. Maar ook jongere en gevaarlijke spelers als Simon Gougnard, Sébastien Dockier en Felix Denayer.

Onder leiding van de Nieuw-Zeelandse coach Shane McLeod is het de vraag of de nummer twee van de Olympische Spelen in Rio en het EK in Amstelveen werkelijk gelooft dat ze echt een toernooi kan winnen en een eventuele finale over de eindstreep kan trekken. Het is deze mooie generatie – die al een tijd met elkaar speelt – nog nooit gelukt en dat moet pijn doen bij de Zuiderburen. Het wordt tijd voor ze om van een zilveren generatie een gouden generatie te worden. Na de 5-0 overwinning op Oranje op het EK in de poulewedstrijd, en de 2-0 voorsprong in de finale, wist het Nederlands elftal toch nog een comeback te maken.

Ook opvallend was de roemloze afgang bij de HWL Final in India, toen België na drie soevereine overwinningen poulewinnaar werd en zich schlemielig in de kwartfinale liet verrassen door India. De shoot-out van Stockbroekx die meters over het doel vloog, was memorabel. Terwijl de Belgen favoriet waren om deze HWL Final te winnen.

Belgische team

AUSTRALIË – TOPFAVORIET?

Wereldkampioen. Winnaar van de laatste Hockey World League in India. Nummer 1 van de wereldranglijst. Titelverdediger. Australië is misschien wel dé favoriet voor de eindzege. Het land houdt de Champions Trophy al jaren in een houdgreep. Misschien mist deze generatie Kookaburras een duidelijke hoogvlieger als vijfvoudig speler van de wereld Jamie Dwyer. Maar het team zoals het er staat is stabiel, sterk en imponeert, zoals ook Oranje merkte tijdens hun trainingsstage in Australië. Met veel spelers die ooit uitkwamen in de Nederlandse competitie, zoals Matthew Swann, strafcornerkanon Blake Govers en Daniel Baele (Bloemendaal), Aran Zalewski (Pinoké) en Eddie Ockenden (Laren). Laatstgenoemde kan een record vestigen door voor de zevende keer de Champions Trophy te winnen.

Van de laatste zeven edities van de Champions Trophy wonnen de Kookaburras er zes. Het team heeft altijd laten zien dat het format van veel zware wedstrijden in een korte tijd goed bij ze past, dus zullen ze waarschijnlijk ook nu de te kloppen ploeg zijn. Misschien is het meer de vraag: welk team kan komende week zo pieken, dat ze Australië van hun vijftiende overwinning in de Champions Trophy afhouden?

Olympisch kampioen Argentinië, Europees kampioen Nederland, Aziatisch kampioen India of de ijzersterke Belgen? Of op miraculeuze wijze toch de founding fathers Pakistan? Vanaf zaterdag 23 juni is het elke dag de ene hockeygigant tegen de ander. Zondag 1 juli zal een van deze teams voor de allerlaatste keer de loodzware zilveren trofee omhoog houden.

Australië. Foto: Daniel Carson/Getty Images