Hockeyen in India: ‘Prachtig land dat veel energie vraagt’

In de serie ‘Buitenlands avontuur’ verhalen van Nederlandse hockeyers die over de grenzen spelen of hebben gespeeld, deze week Balder Bomans (37). Hij speelde twee seizoenen in de Premier Hockey League. In zijn eerste jaar haalde hij met Chandigarh Dynamos de finale, waarin na een best-of-three werd verloren van de Bangalore Lions.

Midden in de nacht om half twee met een koffer en een hockeystick in de hand stond Balder Bomans op de luchthaven van New Delhi. Hij keek om zich heen en nam de omgeving in zich op. Het krioelde van de mensen op een manier die vergelijkbaar is met een mierenhoop. Bomans was op zoek naar de taxi die door de organisatie van de Premier Hockey League (PHL) voor hem was geregeld en Bomans naar zijn hotel zou brengen.

Op zoek naar een taxi

‘Ik heb een uur rondgelopen in een kolkende omgeving’, zegt Bomans. ‘De taxi heb ik nooit gevonden. Het was midden in de nacht dus ik heb uiteindelijk een andere taxi gepakt, maar die bracht mij naar een ander hotel. Met dat hotel had die taxichauffeur waarschijnlijk een deal, niet onbekend in het prachtige India. Een dag later ben ik alsnog bij het goede hotel aangekomen, maar zoals veel in India was het een chaotische start.’

De op dat moment 23-jarige economiestudent en speler van Amsterdam was op weg naar Chandigarh, een stad op zo’n kleine driehonderd kilometer ten noorden van Delhi. In deze plaats in het noordoosten van India werd de PHL gespeeld. Bomans ging in de topcompetitie, die een maand duurde, spelen bij de gastheren van Chandigarh Dynamos.

Balder Bomans in het shirt van Chandigarh Dynamos in de spelerstunnel op weg naar het veld. Foto: Hockey Magazine

Bomans was eind 2005 benaderd door Amsterdam-voorzitter Jons Hensel en Maurits Hendriks voor het Indiase avontuur. Het idee van de PHL kwam van de voormalig bondscoach van de Oranje Heren, die fungeerde als adviseur van de competitie. Met de PHL moest de hockeysport in India weer aan populariteit winnen. Dankzij sponsoring van tv-zender ESPN waren de wedstrijden in 43 landen veelal live te zien.

Herkenning

Het leverde een miljoenenpubliek op, iets wat Bomans naarmate de competitie vorderde meer en meer merkte. ‘Ik werd naarmate het toernooi vorderde steeds meer herkend en moest handtekeningen uitdelen. Nee, die bekendheid had ik in de Hoofdklasse niet, was dat maar waar. Haha. Ik kon niet zonder politiebegeleiding naar de kleedkamer. Mijn broer, die er was als toeschouwer en op mij lijkt, kon zich ook niet meer vrij bewegen zonder begeleiding.’

‘Er werd naar de spelersbus gezwaaid en auto’s reden achter ons aan’, vertelt Bomans verder. ‘De mensen in India zijn enthousiast. Vaak willen ze alleen maar op tv komen en staan ze voor de camera te springen. Geleidelijk raakte ik eraan gewend.’

De PHL bestond uit vijf ploegen die in een poulesysteem tegen elkaar speelden. Na acht speelronden speelden de nummers een en twee van de eindstand in de poule in een best-of-three om de titel. In de competitie werd ook geëxperimenteerd met nieuwe reglementen. Zo werd de speelduur verdeeld over vier kwarten van 17,5 minuut en mochten vrije slagen in het 23-metergebied niet meer rechtstreeks de cirkel worden ingepompt, maar moest de bal eerst vijf meter rollen.

Buitenlanders

Bomans was samen met Bloemendaler Lodewijk de Bruin, die voor Martha Warriors speelde, de enige Nederlander in de competitie. Daarnaast waren er nog twee Spanjaarden, een Argentijn, een Nieuw-Zeelander en acht Pakistanen actief in de PHL.

‘Ik zat bij Chandigarh in een elftal vol Indiërs’, vertelt Bomans. ‘Dat was voor beide kanten wennen, zij aan mij als buitenlander en ik moest mijn plekje in het team vinden.’ De aanvankelijke terughoudendheid in het team sloeg om in acceptatie nadat de viervoudig international overtuigde op basis van zijn kwaliteiten. Toch bleef het voor de middenvelder op trainingen en wedstrijden aanpassen en meegaan in het Indiase systeem.

‘Ik praat nu wel over 2006, dus dat is niet de werkelijkheid van nu’, legt Bomans uit. ‘Maar tijdens de training sloegen we na de warming-up een paar ballen over met soms een passoefening en daarna speelden we een partijtje.’

Speltype

‘In de wedstrijd liep iedereen achter de bal aan. Een middenveld bestond niet. Met vijf man trokken ze ten aanval en als ze de bal verloren, stonden er vijf man achterin om te verdedigen. Individueel waren het goede spelers, maar ze hadden de structuur niet goed voor elkaar.’

Het hockeyhart van de PHL lag in een prachtige bergachtige omgeving. Chandigarh is niet alleen kleurrijker maar ook relatief rijker dan andere steden in India. ‘Het is een meer gestructureerde stad. Het heeft brede straten. Het is bijna Amerikaans opgezet’, zegt Bomans.

‘India is als land prachtig, maar vraagt veel energie’, gaat Bomans verder. ‘Mensen leven op straat. Ze zijn over het algemeen extreem gastvrij en daar geniet je van, maar het is ook een kwestie van goed opletten, want er zijn veel verschillende lagen in de bevolking en de kloof tussen arm en rijk is groot, en dat zie je ook terug.

Balder Bomans (l) en Lodewijk de Bruijn (r) op de hotelkamer tijdens de Premier Hockey League in India. Foto: Hockey Magazine

Religie

Religie speelt een grote rol in het leven van de Indiërs, ook in de voorbereiding op de wedstrijden. ‘Voor elke wedstrijd gingen we naar een tempel. Die tempel werd gesteund door het team en de manager overhandigde bij binnenkomst een geldbedrag. Dan kregen we een ceremonie van een uur tot anderhalf uur, zaten we op onze knieën en te bidden voor de wedstrijd. Van mijn Hollandse nuchterheid zei ik: leg mij eens uit, de tegenstander doet hetzelfde voor de wedstrijd. Wie wint er dan? Daar hadden ze niet over nagedacht. Ze zeiden: er is een god en die steunt ons.’

Met Chandigarh Dynamos sloot Bomans de poulefase als nummer een af. In de finale was Bangalore Lions de tegenstander. Nadat beide ploegen elke één duel had gewonnen, viel de beslissing in de derde wedstrijd.

‘Er zaten 35.000 man op de tribunes’, zegt Bomans. ‘In het begin van de competitie waren dat er nog een paar duizend, maar dat werden er steeds meer. De wedstrijd werd nog gestaakt vanwege vuurwerkbommen. Het was een complete chaos. Bizar’, zegt Bomans die met zijn ploeg de titel moest laten aan de Bangalore Lions.

Drijfveer

Hoewel een maand hockey net geen hoofdprijs opleverde, kon Bomans wel een mooi bedrag op zijn bankrekening bijschrijven. ‘Geld was nooit mijn drijfveer. Het was een leuke combinatie van spelen en reizen door India. Het ging mij meer om het beleven van de Indiase cultuur en sport spelen en beleven in een andere cultuur.’

Het jaar daarop besloot Bomans opnieuw in de PHL te spelen, maar als hij terugblikt op dat eerste seizoen zegt Bomans: ‘Dat eerste jaar was speciaal. Ik stapte er blanco in en had geen verwachtingen. Ik kwam nog een mail tegen die ik toen naar Maurits (Hendriks, red.) had gestuurd met honderd vragen. Haha. Maar hij wist natuurlijk ook niet alle antwoorden op die vragen. Ik ben een mooie ervaring rijker geworden. Het was waanzinnig.’

Lees ook: