Naomi van As over Ellen Hoog: ‘Grote mond, maar klein hartje’
Ellen ‘Miss Backhand’ Hoog stopt er na 232 interlands mee. Deze week blikken we daarom in de Ellen Hoog Anekdotes met oude teamgenoten van de dribbelkoningin en hockey-icoon terug op de leukste momenten uit haar hockeycarrière. Vandaag Naomi van As: ‘Als Ellen goed in haar vel zit, gaat ze altijd zingen.’
De eerste keer
Naomi van As: ‘Ik had verhalen gehoord dat Ellen bijdehand kon zijn en een supergrote bek had. Ik was erg benieuwd wat ik mee zou gaan maken. Ik kende haar niet goed van de jeugd, want zij zat altijd 3 jaar onder mij. Ik wist alleen dat zij vroeger zo’n smurf was met kort haar, een bril en een beugel, heel anders dan ze er nu uitziet.’
Eindexamen aardrijkskunde
‘Zij kwam bij mij op de hotelkamer tijdens een trainingsstage in Barcelona en eigenlijk klikte het meteen heel goed. Wij waren allebei de jonkies van het team en we kletsten meteen veel met elkaar. Dat bijdehante viel reuze mee. En het is echt vreemd, maar ik kan me nog goed herinneren dat zij een examen aardrijkskunde had en ik heb haar geholpen met de topografie.’
De kangoeroe in Canberra
‘We waren tijdens de Champions Trophy in Canberra (Australië) in 2005 met het team aan het eten toen iemand keihard riep: ‘Er loopt een kangoeroe op straat’. De helft van het team zag het. De andere helft niet. Ellen dus ook niet. En serieus, tot op de fokking dag van vandaag blijft het tussen ons een discussie of die kangoeroe nou echt de straat overstak of niet. ‘Jij lult zo hard,’ blijft El dan herhalen.’
‘We hadden stiekem besloten om ergens anders pizza te gaan eten’
‘De avond voor de finale in Canberra waren El en ik helemaal klaar met het Australische eten. Wij vonden het zo vies. Dus besloten we samen om stiekem ergens anders te eten ’s avonds. Maar wij waren de jonkies en Marc Lammers de coach. Als hij er achter zou komen, hadden we echt heel hard op ons kop gehad. Wij speurden overal op straat of we niemand van het team zagen, aten als een malle die pizza op en renden toen snel terug naar het hotel.’
‘Wij waren zo baldadig en zo uitzinnig dat wij die ballen overal buiten en in het hotel tegenaan hebben gegooid’
‘We wonnen de Champions Trophy (finale Nederland-Australie 0-0, Nederland wint 5-4 na strafballen, red.) in Canberra en El had samen met Faat (Fatima Moreira de Melo, red.) en anderen al wel wat gedronken. Het was 4 december, Sinterklaas was er daarom ook en van hem hadden we een soort kleibal, een stressbal gekregen. Maar wij werden na de toernooizege zo baldadig en zo uitzinnig dat wij die ballen overal buiten en in het hotel tegenaan hadden gegooid. Het hele hotel zat onder de klei. El en ik hebben toen ’s nachts die hele gang met z’n tweeën proberen schoon te poetsen.’
Nick en Simon
‘‘Voor de Olympische Spelen hebben Nick en Simon een lied gemaakt voor Oranje, dat Kelly, Ellen ik moesten inzingen. Het bleek dat Ellen, die altijd zoveel zingt met haar engelenstem, toch best nerveus was in de studio. Zij was vrij zenuwachtig. In Rio hebben we voor elke wedstrijd met het hele team dat lied met elkaar gezongen dat Nick en Simon gemaakt hadden!’
‘Ze heeft een grote mond, maar een klein hartje’
Het is typisch Ellen om heel veel te lachen en veel te zingen. Zeker als ze goed in haar vel zit zingt ze altijd.El is altijd in voor wat gekkigheid Tegelijkertijd is ze wel professioneel. Ze kan totaal niet tegen haar verlies, dan zie je dat pruilmondje zo trekken. Maar ze is ook lief. Ze heeft een grote mond, maar een klein hartje. Wij kunnen alles met elkaar bespreken. Mensen denken altijd – omdat we allebei heel druk kunnen zijn – dat wij samen op een hotelkamer ook druk doen, maar dat valt mee. Wij kunnen juist heel erg chillen en series kijken. We zijn alleen extreem druk, als we elkaar aansteken.’
Als eerste op de hoogte? Download de OranjeHockey app. Dichtbij Oranje.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.