Vriendenteam Almere knokt zich voor ‘Ter en Jonas’ langs KZ

Almere wil maar wat graag een stabiele hoofdklasser worden, maar de groei in de Hoofdklasse Heren gaat met kleine stapjes. Van ‘de kleintjes’ wordt niet meer zomaar gewonnen, sterker nog: de meeste punten werden dit seizoen tegen de – op papier – sterkere tegenstanders gepakt. Vrijdagavond was de formatie van Pasha Gademan wel te sterk voor een directe concurrent, de eerste keer dit seizoen. Klein Zwitserland werd met 2-1 verslagen. Lijfsbehoud is in zicht voor de vrienden van Almere.

Medio april kwam na jarenlang speculeren het verlossende woord eruit bij de Almeerse hockeyclub. Internationals Terrance Pieters en Jonas de Geus vertrekken aan het einde van het seizoen bij de ploeg van Gademan. Het is de vraag of zij hun ploeg achterlaten in de Hoofdklasse. Vrijdagavond werd in ieder geval de toon gezet tegen Klein Zwitserland. Met soms goed spel, maar vooral vechthockey pakte Almere drie extreem belangrijke punten in de degradatiestrijd. ‘Dit resultaat is heilig’, sprak een moegestreden Daan Dekker na afloop.

Zeven van de twaalf behaalde punten werden dit seizoen tegen relatief sterkere tegenstanders gepakt. Zo hield Almere in september Rotterdam op eigen veld op 2-2. Oranje-Rood (2-1) verslikte zich kort na de winterstop in Almere. Op bezoek bij Den Bosch (0-1) ging de volle buit mee in de tas van coach Gademan.

Toch opvallend, gezien het feit dat Almere het in de twee hoofdklassejaren daarvoor juist moest hebben van overwinningen tegen directe concurrenten. Op die manier ontliep Almere twee jaar op rij directe degradatie en handhaafden ze zich keer op keer via play-outs voor een nieuw hoofdklasseseizoen. ‘Dat was een beetje ons handelsmerk’, gaf Dekker toe. ‘Eindelijk hebben we dit seizoen van een concurrent gewonnen. Of het verdiend was durf ik niet te zeggen, maar mij hoor je niet klagen als ik naar het scorebord kijk.’

Valentijn Charbon maakte zijn vijfde en zesde treffer van het seizoen. Foto: Orange Pictures / Hans van der Valk.

Rushes aan de zijlijn

De messen waren geslepen. De fanatieke Allyminati ging voorafgaand nog even uit hun dak met flink wat rookbommen en mooie liedjes. Winst was nodig om in het spoor te blijven van nummer negen Tilburg, een plek die recht geeft op handhaving. De thuisploeg begon voortvarend aan de degradatiekraker met Klein Zwitserland. Valentijn Charbon deed de bezoekers al na zeven minuten pijn met een droge backhand. Kort voor rust maakte de aanvaller zijn tweede van de avond, opnieuw met zijn backhand. Door de aansluitingstreffer van Koen Bijen werd het lang spannend aan Sportpark Klein Brandt, maar Dekker en consorten wisten de broodnodige punten in eigen huis te houden. De verdediger van Almere stond het ene moment als linksback aan de zijlijn, op het andere moment was hij ineens aan de rechterkant van de vijandelijke cirkel te vinden.

Dekker viel op met zijn rushes aan de zijlijn, gevolgd door een scherpe pass de cirkel in. ‘Ik voelde me lekker vandaag, man. Mijn moeder zei voor de wedstrijd tegen me: Daan, laat wat meer van je spel zien. Probeer lekker aanvallend te hockeyen. Als ik de ruimte krijg, ga ik volle bak. Dat ging best goed.’ En dan lachend: ‘Jammer dat Terrance die ballen dan niet afmaakt. Daar hebben we het thuis nog wel over.’

De eerste week dat we in Amsterdam woonden viel de elektriciteit uit, kwam Stijn het even fixen

Dekker woont namelijk samen met Pieters en Deegan Huisman in Amsterdam. ‘Je mag het best weten, ik baal er van dat Ter ons verlaat. Aan de andere kant gun ik hem alles, net als Jonas. Met hem hockey ik al sinds de F-jes. Gelukkig blijft Terrance nog een jaar bij ons wonen, hij kan heerlijk koken! Iedereen die kan koken is bij ons welkom aan de Veerstraat in Amsterdam. Wij zorgen wel voor de drank en het amusement.’

Het typeert de hechte band in het team bij Almere. ‘Om de hoek wonen Jonas, Daniël de Haan en onze aanvoerder Robin Herweijer. En dan hebben we nog Stijn Jolie, hij is onze papa in Amsterdam. De eerste week dat we daar woonden viel de elektriciteit uit. Toen kwam Stijn het even fixen.’

Daan Dekker (rechts) strekt zich uit voordat Martijn van Grimbergen aan de bal kan komen. Foto: Orange Pictures / Hans van der Valk.

Dekker heeft het naar zijn zin bij Almere. De 21-jarige verdediger debuteerde in het historische promotiejaar (2015-2016) in de hoofdmacht. In datzelfde seizoen won hij als aanvoerder onder meer met De Haan, De Geus en Huisman de landstitel in de A1. Gademan – toen nog speler van Heren 1 – was coach van dat team. ‘Daarom is het voor mij niet zo moeilijk dat Pasha nu trainer is. Ik weet bijna niet beter.’

Rugnummer 3

Dekker speelde in de hoofdmacht één jaar samen met Gademan, waarna het kind van de club aan de slag ging als coach bij Almeerse. Inmiddels is Gademan bezig aan zijn tweede seizoen als trainer. Opvallend: Dekker nam naast zijn positie in het veld ook rugnummer 3 over van zijn coach. Een bijzonder getal voor Dekker: ‘Ik draag nummer 3 met trots’, jubelde hij. ‘Pouya, de broer van Pasha, heeft ooit rugnummer 10 doorgegeven aan Manuel Verga, hij wilde niet dat zijn nummer verloren ging. Pasha wilde ook dat rugnummer 3 in het team bleef. Toen ik hoorde dat ik zijn nummer mocht overnemen, was ik natuurlijk trots.’

Nico Cicileo jaagt op Jonas de Geus (rechts). Op de achtergrond kijkt Terrance Pieters toe. Foto: Orange Pictures / Hans van der Valk.

Het zegt veel over de band tussen Gademan en zijn mannen. Almere heeft misschien wel het meest hechte team van de Hoofdklasse, met Gademan voorop die de mannen zolang mogelijk bij elkaar probeert te houden. ‘Pasha is eigenlijk één van ons. Toen hij net coach werd, was dat soms even lastig maar Pasha heeft in overleg met ons duidelijke grenzen gesteld. Hij is uit bepaalde groepsapps gegaan en heeft naast onze groep vrienden nog een vriendengroep. Dat scheelt al een hele hoop’, zei een dolblije Dekker.

‘Pasha is een controlfreak, in de goede zin van het woord. We hebben afgesproken dat hij dat wat loslaat. Deed hij dat een keer, lagen er geen hesjes op het trainingsveld. Net toen we hadden afgesproken dat wij als team meer zouden oppakken. Ja, dat knaagt weleens. Aan de andere kant springt hij ook meteen de vijver in met zijn nieuwe sneakers op het moment dat er weer eens een bal over het hek heen vliegt. Waren wij weer van onder de indruk, het klikt gewoon heel goed. We hebben met z’n allen één doel en dat is beter worden. Ik denk dat we met dit stel ons handhaven in de Hoofdklasse, het zal een mooi afscheid van Ter en Jonas worden.’