Emotioneel afscheid Bob de Voogd van ‘vrienden voor het leven’

Hij stapte direct na afloop van het duel met Den Bosch nog redelijk monter van het veld af. Maar toen Bob de Voogd tien minuten later de kleedkamer van Oranje-Rood uitkwam, stond zijn gezicht bedrukt en waren zijn ogen vochtig. ‘Ik had het net binnen heel moeilijk toen ik besefte dat dit mijn laatste wedstrijd voor Oranje-Rood is geweest’, erkende De Voogd.

Twaalf seizoenen speelde de aanvaller met rugnummer 19 voor de Eindhovense club in de Hoofdklasse. Eerst als Oranje Zwart, de laatste jaren als fusieclub Oranje-Rood. Het was mooi geweest, besloot de dertigjarige Helmonder een paar maanden geleden. Hij stapt deze zomer over naar het Belgische Braxgata. Een nieuwe omgeving, een nieuw avontuur, daar was hij aan toe. De laatste keer in het oranjerode shirt leek toen nog ver weg. Na de 2-2 tegen Den Bosch was het zondag op het sportpark aan de Oosterplas dan toch zover. Oranje-Rood eindigde als vijfde in de Hoofdklasse Heren en speelt dus geen play-offs.
‘Het besef dat dit mijn laatste wedstrijd voor Oranje-Rood is, doet me meer dan het niet halen van de play-offs. Dat zeg ik eerlijk’, zei De Voogd. ‘Natuurlijk baal ik, maar we wisten vooraf al dat het moeilijk zou worden.’

Na het laatste fluitsignaal riep interim-coach Toon Siepman zijn spelers kort bij elkaar op het veld. Daar kreeg ploeggenoot Robert van der Horst het al te kwaad. Het monument van het Nederlandse hockey, die nog een strafbal scoorde, speelde zijn laatste wedstrijd op topniveau en zocht geëmotioneerd de kleedkamer op. De Voogd: ‘Voor Robert was het nog emotioneler dan voor mij. Voor hem is het helemaal afgelopen. Ik ga door met hockeyen. Dat is een ander gevoel. Ik had er van tevoren ook niet over nagedacht. Maar toen we elkaar na afloop in de kleedkamer in de ogen keken, kwamen daar toch wel emoties los. Twaalf seizoenen heb ik met deze gasten iedere dag op het veld gestaan. Ik laat hier wel wat achter.’

Bijzondere plek

Het afscheid voor De Voogd vond plaats op een voor hem ook bijzondere plek: bij Den Bosch zette hij zijn eerste stappen in de Hoofdklasse. ‘Ik heb hier drie jaar gespeeld, daarna twaalf jaar in Eindhoven. Wat dat betreft is de cirkel in Nederland wel rond.’

Toen we elkaar na afloop in de kleedkamer in de ogen keken, kwamen daar toch wel emoties los Bob de Voogd na afloop van zijn laatste wedstrijd voor Oranje-Rood

De Voogd begon bij Helmond, de club waar hij nog geregeld te vinden is, en belandde via Den Bosch bij toen nog Oranje Zwart. ‘Ik heb in Eindhoven alles meegemaakt. Ik ben als jonkie begonnen met strijd om minuten mee te mogen doen. Ik haalde Oranje. Lang was er de wens om een keer een finale te spelen. Die haalden we na het jaar dat de club bijna was omgevallen. We werden drie keer achter elkaar kampioen. Dat was heel intens. De afgelopen jaren zijn qua succes minder geweest, hoewel we wel de EHL-finale hebben gehaald en vorig jaar twee keer na shoot-outs de halve finale verloren. We hebben er heel dichtbij gezeten. Maar het was hem net niet.’

Persoonlijke hoogtepunt

Zijn persoonlijke hoogtepunt beleefde hij in 2015. Het jaar waarin Oranje Zwart met het landskampioenschap en EHL de dubbel pakte en de handige aanvaller keer op keer de hoofdrol opeiste. In de finale van de EHL was hij in de beslissende shootout-serie driemaal succesvol en maakte hij de winnende. In de strijd om het landskampioenschap scoorde De Voogd meermaals. ‘Dat jaar waren we zo oppermachtig. Ik had het gevoel: als we met acht man het veld op gaan, worden we nog kampioen. Dat gevoel kan ik gewoon niet beschrijven met woorden. Dat is kippenvel.’

Austin Smith van Den Bosch moet zijn meerdere erkennen in Bob de Voogd. Foto: Hans van der Valk/Orange Pictures

Zo gestroomlijnd als het destijds ging, zo moeizaam verliep dit laatste jaar in Eindhovense dienst. Tot de winterstop was er nog niets aan de hand, maar sinds de herstart van de competitie ging alles mis bij Oranje-Rood: een zeker lijkende play-offplek werd verspeeld, de EHL op eigen terrein eindigde al in de eerste ronde, coach Roger van Gent werd het slachtoffer, diens beoogde opvolger Jay Stacy kwam niet, waardoor interim-coach Toon Siepman tegen wil en dank het seizoen moest afmaken.

De Voogd deed er binnen en buiten het veld alles aan om te redden wat er te redden viel. ‘Ik heb alles gegeven wat ik in me had. Er gebeurde zoveel. Uiteindelijk hebben we te wisselvallige gepresteerd. We verliezen bij KZ, bij Almere en stonden vorige week met 3-1 voor tegen Rotterdam en speelden nog 4-4. Alles bij elkaar opgesteld, is het gewoon niet voldoende geweest. Dat geeft een zure nasmaak.’

Maar die kan, zo benadrukte De Voogd, al het zoet dat hij heeft geproefd in Eindhoven niet overstemmen. ‘Het is hier top geweest. Dat vergeet ik nooit meer. De club zit voor altijd in mijn hart en de spelers zijn vrienden voor het leven.’