In de rubriek Oranje Franje belichten we opvallende en niet-alledaagse gebeurtenissen uit de rijke historie van de beide Oranje-teams. In deze aflevering aandacht voor 103-voudig international Sandra Le Poole. Haar beeltenis stond in 1987 model voor de trofee van de gloednieuwe Champions Trophy voor vrouwenteams, iets wat Le Poole zelf pas 21 jaar later ontdekte.
In oktober 1986 besluit de FIH dat het de hoogste tijd wordt dat ook in het vrouwenhockey gestreden moet worden om de Champions Trophy. Dit intercontinentale toernooi, waarbij zes landen in een competitie-opzet om de hoofdprijs strijden, staat bij de mannen al sinds 1978 op de kalender.
Omdat het toernooi in 1987 in Amstelveen wordt gehouden is de KNHB als gastheer verantwoordelijk voor de organisatie. Namens het bestuur houdt Els van Breda Vriesman zich onder meer bezig met het bedenken van een passende trofee die bestemd is voor de winnaar van het nieuwe toernooi. De Champions Trophy krijgt geen zilveren schaal of beker, maar het organisatiecomité kiest voor een bronzen beeld. Medebestuurslid Wim Cornelis kent nog een kunstenaar in Utrecht die het wel wil maken.
Oranje jubelplaat als inspiratie
Al bladerend door fotoboeken van de Oranje Dames gaat Van Breda Vriesman op zoek naar een passende afbeelding die gebruikt kan worden als inspiratie voor het beeld. Er is keuze genoeg, want de oppermachtige Nederlandse vrouwen rijgen halverwege de jaren tachtig de successen aaneen. Jubelplaten in overvloed.
De keuze van Van Breda Vriesman valt op een juichende Sandra Le Poole, na een van haar 33 doelpunten als international. Le Poole maakt als spits alle grote successen van de Oranje Dames mee. Op de foto spreidt Le Poole triomfantelijk haar armen, met de stick stevig in haar rechterhand. Haar hoofd ligt in haar nek, waardoor ze half omhoog kijkt. Haar benen zijn in beweging. Waarschijnlijk loopt ze net weg van het doel na een geweldig doelpunt.
‘De foto van Sandra was een verbeelding van kracht, vreugde en spelplezier’, legt Van Breda Vriesman uit als we haar bellen. ‘Daarom was deze foto in mijn ogen zo geschikt om te gebruiken als beeltenis voor de bronzen trofee.’
De trofee mag er wezen. Hij is groot, volledig van brons en weegt aardig wat kilo’s. De Oranje Dames zijn de eersten die de beker mogen showen: ze winnen de allereerste Champions Trophy van 1987 in eigen land met overmacht. Op bovenstaande foto hebben aanvoerder Marjolijn Bolhuis en superspits Sophie von Weiler de grootste moeite het beeld op fatsoenlijke manier op te tillen na de winst in de afsluitende wedstrijd tegen Australië (4-2).
Ook de Argentijnse ster Luciana Aymar, achtvoudig Wereldspeelster van het Jaar, krijgt het beeld in handen. Zeven keer zelfs, zoals op onderstaande foto in 2010.
Na 21 jaar geheim verklapt
Het grappige is dat maar weinig mensen op dat moment weten dat Le Poole model staat voor de bronzen trofee. De voormalig Oranje-international zelf weet helemaal van niets, de KNHB geeft verder geen ruchtbaarheid aan de totstandkoming van de trofee en de pers stelt geen vragen. Pas 21 jaar later – in 2008, tijdens een borrel met oud-teamgenoten – verklapt Van Breda Vriesman aan Le Poole dat zíj het was die als inspiratie voor de trofee diende.
Van Breda Vriesman: ‘We hebben het destijds bewust stilgehouden, omdat het vervelend zou kunnen overkomen op haar ploeggenoten. Sandra werd toch in de schijnwerpers gezet en anderen niet. Zoiets kan gevoelig liggen bij sporters.’
Sandra Le Poole stopte na het WK 1986 als international, maar maakte in brons gegoten toch nog alle 23 Champions Trophy-toernooien van dichtbij mee, van 1987 tot en met 2018. Ze werd voor het eerst door haar voormalige ploeggenoten vastgepakt en eindigde 31 jaar later via zes verschillende winnaars in de handen van landgenoot Eva de Goede, die met Oranje in China de allerlaatste editie van de Champions Trophy won.
That trophy is heavy right @Evadegoede ⁉️👌🙌
Let the celebrations begin @oranjehockey 🎆🎉🎊 pic.twitter.com/0ciDrEmpqy— International Hockey Federation (@FIH_Hockey) November 25, 2018
Lees hier de eerdere afleveringen in deze rubriek
- Bierdrinkende scheidsrechters blunderen erop los
- Hockeyen in een modderlaag van tien centimeter
- Dick ‘The Flying Dutchman’ Esser vloog en blonk uit
- Hoe de FIH de Oranje Dames op gênante wijze liet juichen
- Gigantisch pak slaag op de eerste wereldreis
- Paul Litjens: van kilo’s kauwgom naar een Oranje-record
- De onwennige kennismaking met kunstgras
- Het geheime ‘gehoorapparaat’ van Ageeth Boomgaardt
- Emilie Hoogeveen: hockeymeisje verovert tv-kijkend Amerika
- Hoe de Oranje Dames historie schreven voor 60.000 fans
- Zo kwam Sophie von Weiler aan haar bijnaam ‘Maradona’
- Hoe Taco van den Honert op een hockeykamp de sleeppush bedacht
- Tegenstanders én teamgenoten waren bang voor Fieke Boekhorst
- Gerard Hylkema: van olympisch hockey tot scoren in De Kuip
- Het zeeroverspetje van Jacques Brinkman op het EK 1995
- Jaap Schulz, international zónder ooit de bal te hebben geraakt
1 Reactie
wouter.engelkes@gmail.com
Leuk! Nou wil ik die foto zien óók... :-)