Routinier Baart als een kind zo blij met ‘terugkeer’ bij OR

Op alle fronten voelt de terugkeer van Sander Baart bij de mannen van Oranje-Rood als vertrouwd. De 32-jarige international was zondagmiddag in een zonovergoten Den Bosch te bewonderen in de defensie bij de Eindhovenaren. Met zijn broer als assistent-coach langs de lijn en zijn vader als meest trouwe supporter op de tribune. ‘Het voelt goed om terug te zijn’, herhaalt Baart meerdere keren in het clubhuis van Den Bosch. ‘Hier staat echt een blij man.’

De supporters die zondagmiddag bij de oefenwedstrijd tussen Den Bosch en Oranje-Rood (1-1) waren, wilden na afloop allemaal wel even iets weten van Sander Baart. Terwijl de routinier – in 2016 na negen seizoenen (!) vertrok uit Eindhoven – rustig en met een brede lach zijn verhaal doet, groet hij diezelfde mensen één voor één vriendelijk terug. Het moge duidelijk zijn: Baart is weer terug bij de club waar hij de EHL en drie landstitels won.

Voor vader Ernst neemt hij logischerwijs wat meer de tijd. Na een halve minuut excuseert hij zich, waarna hij zijn verhaal vervolgt. ‘Echt alles voelt vertrouwd’, vertelt de in Antwerpen wonende Baart. ‘Ik heb negen jaar lang dezelfde weg van Antwerpen naar Eindhoven gereden. Alsof er niets is veranderd haal ik nu weer bij hetzelfde tankstation een bakje koffie.’

Sander Baart zet aan voor een sprint. Foto: Willem Vernes

Bijna alles is hetzelfde bij zijn terugkeer in Eindhoven. Op één groot detail na. Baart vertrok bij Oranje Zwart, de club die sinds zijn vertrek gefuseerd is in Oranje-Rood. ‘In die vier jaar dat ik weg ben geweest heb ik natuurlijk wel wat meegekregen van de fusie. Ik heb op het nieuwe complex EHL-duels gespeeld, een paar oefenwedstrijden en een aantal interlands. Ik droeg alleen nog nooit het nieuwe tenue’, lacht hij. ‘Maar zelfs die voelt vertrouwd. Er zit toch Oranje in. Bovendien, bij Antwerpen, de club waar ik ben begonnen, zit rood in het tenue. Ik vind het een mooi shirt.’

Hereniging met broer Jeroen

Bij Oranje-Rood wordt Baart herenigd met zijn broer Jeroen, de assistent-coach van Robert van der Horst. ‘Dat was voor mij een grote reden om bij Oranje-Rood terug te keren’, klinkt Baart eerlijk. Het is niet voor het eerst dat het duo samenwerkt. Bij Oranje Zwart was Jeroen in het seizoen 2014-2015 de assistent-coach van Michel van den Heuvel.

‘Het is heel speciaal om samen te werken met je broer. De eerste keer dat we samenwerkten was spannend. Wat gaat hij bijvoorbeeld doen als hij me een keer op de vingers tikt of tijdens een training kwaad wordt? We zijn allebei rustige kerels, maar op het veld kunnen we zeker in de heat of the moment extrovert zijn. Maar de eerste keer, in dat jaar met Van den Heuvel, is het goed gegaan. Jeroen vervult die rol ook goed en zegt verstandige dingen. Zolang hij dat blijft doen, is het ook moeilijk om kwaad om hem te worden.’

Assistent-coach Jeroen Baart. Foto: Willem Vernes

In 2016 werd Jeroen Baart hoofdcoach van Royal Antwerp. Zijn broertje volgde hem. ‘Na de Olympische Spelen van Rio wilde ik samen met Jeroen onze oude club weer terug naar het tophockey brengen’, blikt de international terug.

Administratieve fout kost Baart de nodige vlieguurtjes

Maar dat liep even wat anders. Door een administratieve fout bleek Baart het hele seizoen bij Royal Antwerp niet speelgerechtigd. Hij koos uiteindelijk voor een avontuur bij Real Club de Polo in Barcelona. ‘Dat is wel een bijzonder verhaal, ja’, erkent hij. ‘Het heeft ook wel levens veranderd. Ik was daar natuurlijk niet blij mee, maar ik heb uiteindelijk wel een heel mooi jaar in Spanje gehad en ben een ervaring rijker. Je moet weten, ik was een jaar getrouwd met mijn vrouw Nadine en we hadden net een huisje in Antwerpen gekocht. We waren echt in ons leven aan het bouwen en dat werd min of meer onderbroken door die administratieve fout van Royal Antwerp.’

Ik zag mijn vrouw twee nachtjes in de week. Ja, dat was natuurlijk iets waar ik veel moeite mee had. Sander Baart over zijn tijd bij Real Club de Polo

Noem het gerust een blunder. Voor Baart zat er niets anders op dan – geheel in zijn stijl – de nodige kilometers te maken voor zijn grote liefde hockey. ‘Ik was van woensdag tot en met zondag in Barcelona en vloog na de wedstrijd naar Antwerpen om me vervolgens op maandag en dinsdag op Papendal te melden bij het Nederlands team. Zo zag zo’n beetje iedere week eruit. Ik zag mijn vrouw twee nachtjes in de week.’ Hij laat even een pauze vallen. ‘Ja, dat was natuurlijk iets waar ik veel moeite mee had.’

Na een jaar wilde Baart alsnog terug naar Royal Antwerp om met zijn broer samen te werken, maar ook dat idee ging niet door. De club was toen gedegradeerd naar het tweede niveau. ‘De stap naar België was destijds al een beetje een step down ten opzichte van de Hoofdklasse, dus in de tweede divisie spelen was geen optie.’ Hij koos voor Braxgata, waar na twee seizoenen zijn contract afliep.

Opnieuw in de spotlights

Kort na het aangekondigde vertrek van Mink van der Weerden naar Rot-Weiss Köln, werd door de Eindhovense club eind januari de terugkeer van Baart bekendgemaakt. ‘Ik wilde dat snel in orde hebben’, vertelt Baart daarover. ‘We zaten in een olympisch jaar, dus ik wilde niet tot het laatste moment aan een transfer hoeven denken zodat ik full-focus richting Tokio kan.’

Ook dat avontuur krijgt nu dankzij het coronavirus een bijzondere wending met het uitstellen van de Spelen naar volgend jaar. Of Baart met de Oranje Heren volgend jaar zomer in Tokio op het veld staat, is en blijft vooralsnog even de vraag. Hij weet namelijk niet of hij nog in het doorgaan van de Spelen gelooft. ‘Ik heb dagen dat ik er zeker in geloof, maar ik heb ook dagen dat ik denk dat het niet meer gaat gebeuren. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een paar keer heb gedacht welke keuze ik nu moet maken. Het zal waarschijnlijk mijn laatste toernooi worden.’

Sander Baart hoopt op het doorgaan van de Olympische Spelen in Tokio in de zomer van 2021. Foto: Willem Vernes

Toch blijft Baart strijdbaar. ‘Zolang de kans bestaat dat de Spelen doorgaan, wil ik ervoor gaan. Ik wil mijn carrière als international ook niet op deze manier afsluiten. We zullen zien wat er gebeurt. Ik word er niet vrolijk van als ik er zelf veel over na ga denken. Ik heb het er thuis met mijn vrouw veel over gehad, maar we kunnen er eindeloos over praten, het verandert toch niets aan de zaak. Gelukkig staat zij altijd achter mijn keuze en gunt ze me alles.’

Zo ook de terugkeer naar Oranje-Rood. Behalve vanwege de hereniging met zijn broer is Baart bij Oranje-Rood teruggekeerd om zichzelf in de spotlights voor het nationale team te spelen, zo vertelt hij. ‘Max is de afgelopen jaren wel een paar keer komen kijken in België, maar hier in de Hoofdklasse kan ik me wat meer in de kijker spelen. De laatste jaren op de trainingen van Oranje was iedereen over de Hoofdklasse aan het praten. Dan had ik voor mijn gevoel toch wat gemist. Natuurlijk volgde ik de competitie wel, maar ik kreeg het wel anders mee.’

In alles vindt Baart het fantastisch om weer in Nederland te spelen. ‘Het niveau in België is enigszins vergelijkbaar met in Nederland, al zou ik de Hoofdklasse nog wel een tikkeltje hoger inschatten dan de Belgische Eredivisie. Maar het is ook de sfeer rondom hockey’, sluit hij zijn betoog af. ‘Heel de beleving, met meer supporters en een mooiere infrastructuur. Ja, ik ben blij dat ik weer terug ben.’