Hoe Eefje Piel als snelle atlete bijna de Spelen van 1948 haalde

In de rubriek Oranje Franje belichten we opvallende en niet-alledaagse gebeurtenissen uit de rijke historie van de beide Oranje-teams. In deze aflevering aandacht voor Eefje Piel, de bliksemsnelle Oranje-international die op de atletiekbaan zelfs een bedreiging was voor topatlete Fanny Blankers-Koen.

We gaan terug naar de hockeyjaren vlak na de Tweede Wereldoorlog. Op 31 maart 1946 spelen de Oranje Dames na vijf oorlogsjaren eindelijk weer een interland, in Brussel tegen België. Eén van de debutanten is Eefje Piel, die bij het Haagse HHIJC furore had gemaakt als pijlsnelle rechterspits.

Piel was rap van nature, het rennen kostte haar nauwelijks moeite. Behalve hockeyen deed ze in haar jeugd ook aan atletiek. Sprinten, hoogspringen, verspringen; het ging haar allemaal gemakkelijk af. Zo veroverde ze in 1943 al eens vier titels bij de Haagse atletiekkampioenschappen: de 100 meter in 12,9 seconden, de 200 meter in 27,7 seconden, het verspringen (5,33 meter) en het hoogspringen (1,29 meter). Twee jaar eerder, bij haar debuut in een seniorenwedstrijd, had ze de honderd meter glansrijk gewonnen in een tijd van 12,6 seconden.

Eefje Piel (geheel rechts) in actie tijdens kampioenschappen in 1941, waarbij ze de 100 meter met ruime voorsprong won. Foto: Panorama

In Oranje was haar start al even flitsend als op de atletiekbaan, getuige vijf goals in haar eerste vijf interlands. Op de hobbelige grasvelden was ze opvallend balvast en had ze vanwege haar snelheid geen kind aan haar tegenstanders. Oranje had opeens een machtig aanvalswapen in handen.

Bijna als atlete naar de Spelen

Dat sterke wapen was inmiddels ook de Nederlandse Atletiek Unie opgevallen. Piel krijgt in juli 1948 een uitnodiging voor de kwalificatietraining van het Nederlandse estafetteteam voor de Olympische Spelen van dat jaar in Londen. De vier snelste atletes op de 100 meter verdienen een ticket voor Londen en er lijkt zich die dag een verrassing aan te dienen.

In het deelnemersveld, waarin de dan al legendarische Fanny Blankers-Koen de absolute ster is, maakt Piel grote indruk. Ze finisht bij de laatste serie vóór de finale als derde, vlak voor de ervaren Netty Witziers-Timmer. Die is woedend, tekent protest aan tegen de uitslag en krijgt gelijk. Niet Piel, maar zij wordt uiteindelijk derde in de laatste serie.

Piel is zo van slag door de pittige onderlinge concurrentie dat ze in de finale buiten de topvier valt. Géén ticket voor de Spelen in Londen.

Blankers-Koen opgelucht

Een paar maanden later speelt ze met de Oranje Dames in Amsterdam haar laatste interland. Na dertien caps met zes goals houdt ze het voor gezien. Volgens de officiële lezing vanwege studieredenen, maar het is dan al duidelijk dat Piel niet de juiste mentaliteit heeft om alles uit haar sportloopbaan te halen. De vele verleidingen van het normale leven zijn te groot en zo snel als ze furore maakte in Oranje, zo snel verdwijnt ze uit het internationale hockey en uit de atletiek.

Jaren later zou Fanny Blankers-Koen verklappen dat ze opgelucht was dat Piel uit beeld verdween bij de Atletiek Unie. Ze herkende het looptalent van de pijlsnelle Haagse en was als de dood voor haar, zo is te lezen in het standaardwerk ‘De Hockey Top 50’ van Philip Kooke en Rim Voorhaar.

Lees hier de eerdere afleveringen in deze rubriek

• Bierdrinkende scheidsrechters blunderen erop los
• Hockeyen in een modderlaag van tien centimeter
• Dick ‘The Flying Dutchman’ Esser vloog en blonk uit
• Hoe de FIH de Oranje Dames op gênante wijze liet juichen
• Gigantisch pak slaag op de eerste wereldreis
• Paul Litjens: van kilo’s kauwgom naar een Oranje-record
• De onwennige kennismaking met kunstgras
• Het geheime ‘gehoorapparaat’ van Ageeth Boomgaardt
• Emilie Hoogeveen: hockeymeisje verovert tv-kijkend Amerika
• Hoe de Oranje Dames historie schreven voor 60.000 fans
• Zo kwam Sophie von Weiler aan haar bijnaam ‘Maradona’
• Hoe Taco van den Honert op een hockeykamp de sleeppush bedacht
• Tegenstanders én teamgenoten waren bang voor Fieke Boekhorst
• Gerard Hylkema: van olympisch hockey tot scoren in De Kuip
• Het zeeroverspetje van Jacques Brinkman op het EK 1995
• Jaap Schulz, international zónder ooit de bal te hebben geraakt
• Sandra Le Poole zonder medeweten model voor Champions Trophy