Tip-in #25: Nog één keer de affaire Thomann

In onze rubriek Tip-in belichten we iedere week met een knipoog grappige of opmerkelijke zaken uit de hockeywereld. Heb jij ook een geinig nieuwtje of een opvallend feit? Mail dan naar redactie@hockey.nl.

Een ode aan de speaker van SCHC
Wat houden wij van de legendarische omroeper van SCHC, Jos Frijters. We mogen hem gerust een attractie op zich noemen. Voor iedere wedstrijd van Dames 1 of Heren 1 zweept hij de Bilthovense supporters op zoals je dat nergens anders in het hockey ziet. Vaak doet hij dat met de woorden ‘KOM OP STICHTSCHEEEE!’ of ‘ALS JE VOOR STICHTSCHE BENT, LAAT JE HOOOOOOOOREN!’ Afgelopen zaterdag voor de belangrijke play-off-wedstrijd tegen Amsterdam was Frijters weer in bloedvorm. Zijn stem schalde zó hard uit de speakers dat het geluid daarvan zachter moest worden gedraaid. Reden: zijn prachtige gebrul verstoorde de live-uitzending van Ziggo.

Loos (brand)alarm in Rotterdam
Terwijl zaterdag de spelers van Rotterdam en Kampong onder begeleiding van de Lee Towers’-versie van You’ll never walk alone het veld betraden, hulden de vele aangestoken fakkels het stadion in dikke rook. De groen-witte rookpluimen waaiden via de spelerstunnel het clubhuis in. Daardoor klonk op een gegeven moment het brandalarm door het gebouw. Deze werd snel uitgezet, maar even later stond er toch een verkenner van de brandweer op de stoep. Gelukkig kon hij zijn collega’s – die al wel onderweg waren – bellen dat ze konden omdraaien. Onze tip voor verenigingen: sluit ramen en deuren wanneer tribunes door rook verkleuren.

Nog één keer de affaire Thomann…
Op het gevaar af dat je als lezer nu afhaakt: hier nog één keer een stukje over de affaire-Thomann. Wil je weten waar dat over gaat, lees dan hier, hier en hier en zeker de reacties.  Onder de reageerders bevond zich ook Arnold von Weiler,  de man die Thomann voor een volle Zeister Kuil toezong. Onze complimenten voor zijn onderstaande reactie:

Geachte mevrouw Thomann, als ik uw telefoonnummer zou hebben gehad, zou ik u zeker hebben gebeld. Heb ik niet, dus dan op deze manier. Ik heb op een onbewaakt moment, de microfoon gepakt en gezegd: ” Thomann, alles ist vorbei”” Dat is het ook, de playoffs dream van Cartouche is voorbij. Dit heeft niets met uw Duitse achtergrond te maken. De kreet komt uit 1992 en werd voor het eerst gebruikt door de Deense supporters, tijdens het EK voetbal. Ik heb uit de media en vooral van het Hockeybestuur van Schaerweijde, begrepen, dat u daar niet content mee was. Het hockeybestuur heeft mij aangesproken op mijn gedrag. Ik heb u nooit willen beledigen. Ik wilde u er op wijzen dat jullie , niet de playoffs hebben gehaald. Was het netjes? Mijn reactie werd zeker geholpen door uw uitlatingen in de pers van de afgelopen tijd. Ik heb u niet fysiek aangevallen, ik heb u persoonlijk niet aangesproken. Ik heb u niet uitgescholden. Maar mijn excuses als mijn opmerking te veel was.

En nu zetten we een dikke punt achter deze affaire.

Sonja Thomann Foto: Willem Vernes

Veters strikken als een baas
Misschien zei het wat over de persoon Constantijn Jonker. Misschien was het een incident. Maar nadat de tweede finalewedstrijd tussen Rotterdam en Kampong na de rust werd hervat, was de handige spits doodleuk zijn veters aan het strikken. Het spel ging gewoon verder, terwijl Jonker nog even strak de veters aantrok. Hij had ongeveer zo’n tien/vijftien minuten om dit in de rust te doen. Nog mooier: een paar minuten later knalde hij de 1-2 van dichtbij binnen. Wij zijn een beetje clueless over deze actie. Maar misschien wordt dit een trend: je veters niet strikken voor de wedstrijd, maar tijdens. En daarna scoren.

Fijn, zo’n livestream
In het clubhuis van Stichtsche staarden afgelopen zaterdag zeker veertig, vijftig toeschouwers naar een groot tv-scherm. Daarop werd de beslissende shoot-out-serie van de mannenfinale om de landstitel uitgezonden. Ademloos staarden de toeschouwers naar het scherm. Wat vonden ze het spannend! Zou het hun ‘buren’ van Kampong uit Utrecht lukken voor het eerst sinds 32 jaar de landstitel te veroveren? Het enige wat Constantijn Jonker hoefde te doen, was zijn shoot-out scoren. Connie ging klaarstaan, het fluitje klonk – en toen? Toen stopte de livestream ermee.

Topservice Kampong: bitterballen en stadionverlichting
Clubs die ons het werken gemakkelijk maken, hebben duidelijk een streepje voor bij de redactie. Tijdens de play-offs hebben we wat dat betreft van behoorlijk wat gastvrijheid mogen genieten. Enkele favorieten van de redactie zijn: Bloemendaal (persruimte met overzicht op het veld, volop eten en drinken en een tv-scherm waarop je momenten uit de wedstrijd kunt terugzien) en Rotterdam (keurige en volledige informatievoorziening plus de immer behulpzame persman Alexander Bakker).

Deze Hoofdklasse-clubs moeten echter hun meerdere erkennen in Kampong. Tijdens de eerste finale-wedstrijd om het landskampioenschap vorige week woensdagavond konden we terecht op de speciale persparkeerplaatsen, kregen we een map op naam met alle informatie die we nodig hadden, waren er broodjes met gerookte zalm en begeleidde persman Pieter Willemsen ons hoogstpersoonlijk naar de persplaatsen aan de rand van het veld. Op het moment dat we dachten dat we alles hadden gehad, werden we tijdens het tikken van onze verslagen verblijd met een grote schaal bitterballen. De grootste service bleek toen we ons tegen elf uur naar onze auto’s spoedden. Kampong had de lampen op alle velden (een stuk of acht) laten branden. Omdat er al een tijdlang niet meer op werd gespeeld, weten we vrijwel zeker dat ze speciaal voor ons nog aan stonden. Zo konden wij veilig onze auto’s bereiken. Wat een topservice!

Topservice: bij Kampong laten ze alle lichten branden zodat de pers veilig naar huis kan.