Eindejaarsinterview Pirmin Blaak: ‘Met Oranje in 2020 drie stappen extra zetten’

Voor Pirmin Blaak hadden de afgelopen twaalf maanden veel ups en downs. De doelman van Oranje was de held in de halve finale van het WK, maar miste de olympische kwalificatiewedstrijden tegen Pakistan vanwege een zware hersenschudding. We blikken met Blaak terug op zes momenten en vooruit op de Spelen van 2020. ‘Nu ik ben gekozen als eerste keeper, mag ik niet verslappen en zet ik juist een stap extra.’

15 december 2018, halve finale WK
Nederland – Australië (2-2, winst na shoot-outs)
‘Die wedstrijd was het begin van de gekste 24 uur van mijn leven. Na de ontlading van de gewonnen shoot-outs, moest ik eerst uitgebreid naar de pers en daarna naar de dopingcontrole. Ik lag om half drie in bed. ’s Middags speelden we de finale tegen België. Dat ik in de shootout-serie beslissend was, de beste keeper van het toernooi werd en later werd genomineerd als beste keeper van de wereld, was geweldig. Toch, als ik aan het WK terugdenk, blijf ik met het gevoel zitten dat we daar iets hebben laten liggen. In de finale speelden we niet goed genoeg, te angstig. Maar dan nog waren we in de shoot-outs een bal op de buitenkant van de paal verwijderd van de wereldtitel. Voor mij is die wedstrijd ook de reden om in ieder geval door te willen gaan tot het WK van 2023, dat dan weer in India wordt gespeeld. We moeten daar iets afmaken.’

Pirmin Blaak wordt na de gewonnen shoot-outs besprongen door Seve van Ass, Micro Pruyser, Thijs van Dam en Robbert Kemperman. Foto: Koen Suyk

17 april 2019
Uitschakeling EHL met Oranje-Rood in eigen huis tegen Uhlenhorst
‘Voor de club was dit het absolute dieptepunt, een enorme klap. Voor ons was het pijnlijk, maar misschien ook niet zo’n verrassing. Voor de winterstop speelden we goed, maar daarna kwam de klad erin. Met Uhlenhorst, de kampioen van Duitsland, hadden we ook een tegenstander van formaat. Als we eerlijk zijn, ging het tijdens het laatste seizoen al moeizaam. Veel trainerswisselingen en spelers die kwamen en gingen. Er is zoveel gebeurd.
Toen ik vier jaar geleden naar Oranje-Rood kwam, had ik niet kunnen bevroeden dat Robert van der Horst, met wie ik zoveel heb samengespeeld, nu mijn trainer zou zijn. Maar hij pakt het onwijs goed aan samen met assistent Jeroen Baart. We spelen bij vlagen ook goed, maar halen nog te weinig goede resultaten.
Ik het onwijs goed naar mijn zin bij de club. Ik reis niet voor niets vijftien tot twintig uur in de week extra van Rotterdam naar Eindhoven. Als het aan mij ligt, speel ik nog een paar jaar bij Oranje-Rood en gaan we weer meedoen voor de prijzen.’

Pirmin Blaak met ploeggenoot Thomas Briels van Oranje-Rood. Foto: Willem Vernes

29 en 30 juni 2019
Grand final FIH Pro League
‘De Pro League spreekt mij wel aan. Het format om per jaar meer topwedstrijden te spelen met doorgaans veel publiek, vind ik vet. Dat er bij een gelijkspel shoot-outs worden genomen, geeft ons als keepers een extra mogelijkheid om ons te onderscheiden. Het was wel balen dat ik in de eerste editie een deel van de wedstrijden heb gemist door de voetblessure die ik al in de eerste wedstrijd uit tegen Nieuw-Zeeland opliep.
We kwalificeerden ons pas last minute voor de Grand Final, maar waren dat weekend niet op ons best. In de halve finale tegen België viel het niet onze kant op. In de strijd om de derde plek kwamen we eerst achter, maar herstelden we ons vanaf het derde kwart en wonnen voor eigen publiek met fraaie doelpunten van Groot-Brittannië. Zo kreeg de Pro League een mooie afsluiting.
Ik kijk alweer uit naar de nieuwe Pro League. Door de aanpassing van het format hoeven we minder te reizen, maar spelen we in de aanloop naar de Spelen wel tegen de top 6 van de wereld. Dat is toch heerlijk?’

Blaak in actie. Foto: Willem Vernes

22 augustus 2019, halve finale EK
Nederland – Spanje (3-4)
‘Een offday van ons. We zaten geen moment echt lekker in de wedstrijd. In het doel voel je je dan wel eens machteloos. Dit is een van de wedstrijden waarin ik meer had willen brengen. Na afloop voelden we ons totaal gefrustreerd. Compleet het tegenovergestelde van het euforische gevoel op 15 december 2018.
Als je 2019 vergelijkt met 2018, moet je concluderen dat onze prestaties afgelopen jaar minder zijn geweest dan het jaar ervoor. Het is ons niet gelukt na het WK door te groeien. Dat kan niet. België en Australië zijn namelijk wel beter geworden. Een reden kan zijn dat zij meer dan wij in een vaste samenstelling hebben gespeeld. Wij gaan de komende Pro League ook met een kleinere groep spelen. Het is nu aan ons om de lijn naar boven weer op te pakken. We hebben acht maanden om het gat met België en Australië te dichten. We zullen daarvoor in 2020 drie stappen harder moeten lopen dan in 2019.’

25 september 2019
Caldas maakt bekend dat Blaak eerste keeper bij Oranje is
‘Ik hoorde het nieuws een dag eerder. Mijn hartslag vloog omhoog toen Max belde. Ik wist dat het over de selectie ging.’ Lachend: ‘Ik dacht nog even: ik neem niet op, kan ik me er nog iets meer op voorbereiden.’
Dan serieus: ‘Hoewel 2019 door mijn blessure niet ideaal was verlopen, had ik wel vertrouwen in een goede uitkomst. In de concurrentiestrijd met Sam van der Ven weet ik waar ik het onderscheid kan maken. Max feliciteerde me, legde me uit waarom hij voor mij had gekozen. Max was ook kritisch welke punten hij nog met me wilde bespreken.

Ik heb direct mijn vriendin en vader gebeld. Zij weten dat dit mijn droom is en feliciteerden me. Maar ook mijn thuisfront is kritisch. Dat is goed, houdt me scherp. Juist nu ik ben gekozen als eerste keeper, mag ik niet verslapen en zet ik een extra stap. Ik leef altijd al voor mijn sport, maar richting de Spelen is het belangrijk om niets aan het toeval over te laten. Dat betekent extra goed op mijn voeding letten, op tijd rusten, wekelijks naar de fysio en ook geregeld naar de mental coach en de oogtraining. Die dingen mogen er niet meer bij in schieten in zo’n belangrijk jaar als 2020 met de Pro League, competitie en Olympische Spelen. Als ik daar door het thuisfront op wordt gewezen, reageer ik vaak geïrriteerd, maar ik merk tegelijkertijd dat het mij ook net die extra boost geeft.’

Pirmin Blaak en Sam van der Ven in discussie. Blaak won de concurrentiestrijd in het doel bij Oranje. Foto: Willem Vernes

26 & 27 oktober 2019
Blaak mist olympische qualifiers tegen Pakistan vanwege hersenschudding
‘Ik raakte geblesseerd in een oefenwedstrijd tegen Zuid-Korea. Op het eerste oog bij een onschuldige botsing. Ik heb die wedstrijd ook uitgekeept. Direct na de wedstrijd kreeg ik veel klachten. Ik zat in de auto, had hoofdpijn, kon het licht en geluid niet verdragen, sliep die nacht ook slecht.
Een lichte hersenschudding was de diagnose een dag later. Ik heb vervolgens twee weken rust gehouden en ben weer gaan trainen. Dat ging eigenlijk best goed. Tot twee dagen voor de eerste wedstrijd tegen Pakistan de klachten ineens twee, drie keer zo heftig werden. Op de vrijdagmiddag voor de eerste wedstrijd ging het niet meer. Toen wist ik meteen: ik ga die wedstrijden niet keepen. Ik voelde me lullig naar mijn teamgenoten. Ik wilde zo graag spelen. Vergeet niet dat Sam ook geblesseerd was. Dat heeft denk ik ook meegespeeld in mijn beleving naar de wedstrijden toe. Ik voelde me verantwoordelijk. Ik was de eerste keeper. We wilden zo graag met z’n allen naar Tokio. Ik wilde daar voor het team staan, ten koste van mijn eigen gezondheid.’

Pirmin Blaak als tweede keeper achter Maurits Visser tijdens de eerste olympische kwalificatiewedstrijd tegen Pakistan. ‘Ik kan me achteraf van die wedstrijden niet veel meer herinneren.’ Foto: Koen Suyk

‘Ik kan me achteraf van die wedstrijden niet veel meer herinneren. Die week vaak erna wist ik pas hoe slecht het met me was. Ik heb de hele week op bed gelegen, met barstende hoofdpijn. Zat helemaal vast. We hebben de situatie later met de medische staf besproken. Ik ben blij met de medische hulp die ik heb gekregen vanuit Oranje. Ze hebben mijn situatie serieus genomen. Ik heb met Conny (van Bentum, dokter Oranje Heren, red.) die weken meer contact gehad dan met mijn vriendin. Dat je een hersenschudding niet kunt meten, is een complicerende factor. Om je progressie te meten, moet je elke dag zelf een formulier invullen hoe je je voelt. Ik had nog nooit een hersenschudding gehad, wist ook niet wat normaal was of wat niet. Ik weet nu dat ik in die periode nooit had moeten keepen. Dat is ook de reden dat ik er lang uit ben geweest, sindsdien geen wedstrijd heb gekeept. Mijn tip aan iedereen die geblesseerd raakt aan zijn hoofd: neem een hersenschudding serieus. Gelukkig ben ik begin januari weer helemaal fit en reis met Oranje naar Azië. Ik kan niet wachten om weer met mijn teamgenoten het veld op te gaan.’

6 augustus 2020
Finale Heren Olympische Spelen Tokio
‘Het is fijn dat Max in een vroeg stadium voor de Olympische Spelen het vertrouwen in mij heeft uitgesproken. Voor het WK heeft hij dat ook gedaan en pakte dat goed uit. De laatste twee Spelen was ik reserve, achter Jaap Stockmann. Dan kan iedereen wel zeggen dat je er ook bij hoort, maar dat is niet zo. Je zit buiten het olympisch dorp in een apart huisje. In Rio met Constantijn Jonker. Dat was een mooie tijd, maar drie keer reserve was iets te veel van het goede geweest, haha.’

‘Ik ben nu weer fit en leef helemaal voor de Spelen. Door veel wedstrijden in de Pro League te spelen, wil ik weer naar de absolute topvorm groeien. We gaan voor een medaille in Tokio. We kunnen allemaal wel roepen: we gaan voor goud. Maar we moeten ook realistisch zijn. We hebben na 2019 een achterstand in te halen. Maar ik ben ervan overtuigd dat we de halve finale halen. Vanaf dat moment is alles mogelijk. Dat hebben we een jaar geleden op het WK gezien.’