In de rubriek ‘Wedstrijdrituelen’ vertellen spelers en speelsters van Oranje wat de rituelen zijn voor en tijdens de wedstrijd. Deze keer is het de beurt aan aanvoerster en strafcornerschutter Maartje Paumen. Uit haar verhaal blijkt dat er nogal wat dingen moeten, net zoals Ellen Hoog en veel teamgenoten voor elke belangrijke wedstrijd The Notebook moeten kijken. De Olympisch kampioen van 2008 en 2012 is slachtoffer van hun eigen succes. ‘Soms denk ik weleens: hadden we maar helemaal geen bijgeloof.’

‘Ik heb altijd dezelfde ondersokken aan. Het zijn een soort compressiekousen. Daar heb ik 3 paar van die ik al 7 jaar draag en nu grijs van kleur zien. Ik heb er 3, zodat ik nog een beetje kan wisselen. Er zitten al gaatjes in, dus na de Olympische Spelen moet ik echt nieuwe kopen. Ik draag ook altijd dezelfde zweetband als Lidewij Welten (teamgenoot bij Den Bosch, red.). We hebben 5 verschillende kleuren bandjes. We gooien ze altijd allemaal in de tas, zodat we kunnen kiezen op de dag van de wedstrijd. Bij Oranje is het wat dat betreft makkelijker. We hebben daar elke wedstrijd de keuze tussen oranje of wit.’

‘Deze zweetbandjes werken niet’

‘Soms denk ik echt: doe even normaal. Maar als wij een wedstrijd hebben verloren, denken Lied en ik: deze zweetbandjes doen we nooit meer om. We hebben weleens een kleurtje weggegooid. De roze met gele bandjes. Die hebben we nooit meer om gehad. Het klopt dat we bij Den Bosch nooit veel armbandjes hebben weggegooid.’ (Paumen won 10 keer de landstitel met Den Bosch en zag alleen tussendoor Amsterdam 2 keer de landstitel pakken, red.)

Verplichte highfives

‘Wat echt moet voor de wedstrijd is op het veld een reeks van highfives. Dat begint altijd met Carlien Dirkse van den Heuvel en Caia van Maasakker die vooraan staan. Dan ga ik het hele team af. Bij iedere speelster is er een ander ritueel. Bij de een een highfive, bij de ander een knuffel. De legguards van Joyce Sombroek moet ik altijd een tikje geven. Dat moet allemaal elke wedstrijd hetzelfde zijn. Het stomme is: we zijn hiermee een paar jaar geleden mee begonnen en nu moeten we dat ook doorzetten. Soms denk ik weleens: hadden we maar helemaal geen bijgeloof gehad. Als ik iets vergeet denk ik: ‘shit’, dat heb ik niet gedaan. Nu ben ik zo oud om te bedenken dat het niet allemaal meteen misgaat. Maar al dat bijgeloof dat wij hebben zorgt eerder voor méér stress dan minder.’

Visualiseren

‘Bij een strafcorner moet ik als verdediger een groot stuk naar voren lopen. Dan denk ik na over waar ik ga pushen. Dan draai ik het filmpje nog even af in mijn hoofd hoe de perfecte corner gaat. Als ik op de kop aankom bespreek ik welke corner ik ga spelen en dan ga ik klaarstaan. Ik moet die corner altijd een keer in mijn hoofd af hebben gespeeld.’

Aanvoerdersband

‘Ook een moetje voor elke wedstrijd is Femke (Kooijman), onze manager, die mijn aanvoerdersband omdoet. Die band zit altijd om mijn linkerbeen. Na de warming-up, als we klaar zijn voor het inspelen, doet Femke de aanvoerdersband om. Dat is al jaren een ritueel.’

Manager Femke Kooijman (Ned) met Maartje Paumen (Ned) voor de wedstrijd tegen Spanje in Breda.@KNHB/Koen Suyk.

‘Doen wat in mij opkomt’

‘Tijdens de wedstrijd ben ik vooral met het team bezig en de taak die ik heb meegekregen, zoals verdedigend de man houden. Ik ben best wel iemand die op intuïtie speelt en niet teveel moet denken aan opdrachten die ik meekrijg. Aan de bal doe ik vooral wat in mij opkomt.’

Lees ook:

De wedstrijdrituelen van Ellen Hoog

De wedstrijdrituelen van Robbert Kemperman

De wedstrijdrituelen van Pirmin Blaak

Als eerste op de hoogte? Download de OranjeHockey app. Dichtbij Oranje.