John Elffers regelde zelf alsnog zijn vijftigste interland

In de rubriek Oranje Franje belichten we opvallende en niet-alledaagse gebeurtenissen uit de rijke historie van de beide Oranje-teams. In deze aflevering aandacht voor John Elffers, die zijn Oranje-loopbaan op 49 interlands zag stranden en dus zelf maar zijn vijftigste cap regelde.

Mexico, oktober 1968. De Oranje Heren nemen voor de zevende keer in de historie deel aan de Olympische Spelen. Een memorabel toernooi wordt het niet: Nederland eindigt als vijfde na een marathonwedstrijd tegen Spanje met tien verlengingen (1-0 zege).

Dagen zijn geteld

Het toernooi in Mexico is het decor van de laatste interlands van John Elffers, de dan 24-jarige middenvelder van HGC die eerder al deelnam aan de Spelen van 1964 in Tokio. De Haagse hockeyer beleeft een matig toernooi en krijgt maar in vijf van de negen wedstrijden speelminuten van bondscoach Piet Bromberg. Hij voelt dat zijn dagen als international zijn geteld. Na Mexico staat de teller voor hem op 49 interlands, waarin hij vijf keer scoorde.

En dat steekt, die 49 interlands. Heel dichtbij een kroongetal, maar onbereikbaar. Zijn Oranje-loopbaan voelt voor Elffers dan ook als niet afgerond. Hij moet en zal op vijftig interlands uitkomen.

Roepie komt als geroepen

Bijna een halfjaar na zijn laatste interland komt er toch een jubileumwedstrijd voor Elffers. Oranje heeft in voormalig topspits Roepie Kruize een nieuwe bondscoach en laat dat nou net een goede bekende zijn van de familie Elffers. De familie Kruize woont in dezelfde wijk en onderhoudt warme banden met de Elffers. Zo krijgt John als negenjarig jochie een ansichtkaart toegestuurd van Roepie, die op dat moment met Oranje deelneemt aan de Olympische Spelen in Helsinki van 1952.

Elffers trekt de stoute schoenen aan en regelt begin maart 1969 in het diepste geheim bij Roepie een plekje in de selectie voor de oefeninterland tegen België van later die maand. Hij drukt de bondscoach op het hart dat ie nog één keer in Oranje wil spelen, en dat het daarna klaar is voor hem. Kruize stemt toe.

Zo hoeft de bondscoach niet publiekelijk aan te kondigen dat hij familievriend Elffers niet meer zal selecteren voor Oranje en krijgt Elffers zijn gewenste jubileumduel. De pers maakt droogjes melding van de vijftigste cap van Elffers, maar heeft geen idee hoe deze bijzondere interland van de Hagenaar tot stand is gekomen.

‘Twee Olympische Spelen, vijftig interlands en vijf goals, dat klinkt toch als een mooie, afgeronde loopbaan?’, aldus een tevreden Elffers. Hoewel hij niet rookt, krijgt hij van de KNHB nog een zilveren sigarettendoosje als aandenken aan zijn jubileumduel.

Geweldige actiefoto uit Nederland-België van 30 maart 1969, de vijftigste interland van John Elffers. Foto: Hockey Sport

Lees hier de eerdere afleveringen in deze rubriek

• Bierdrinkende scheidsrechters blunderen erop los
• Hockeyen in een modderlaag van tien centimeter
• Dick ‘The Flying Dutchman’ Esser vloog en blonk uit
• Hoe de FIH de Oranje Dames op gênante wijze liet juichen
• Gigantisch pak slaag op de eerste wereldreis
• Paul Litjens: van kilo’s kauwgom naar een Oranje-record
• De onwennige kennismaking met kunstgras
• Het geheime ‘gehoorapparaat’ van Ageeth Boomgaardt
• Emilie Hoogeveen: hockeymeisje verovert tv-kijkend Amerika
• Hoe de Oranje Dames historie schreven voor 60.000 fans
• Zo kwam Sophie von Weiler aan haar bijnaam ‘Maradona’
• Hoe Taco van den Honert op een hockeykamp de sleeppush bedacht
• Tegenstanders én teamgenoten waren bang voor Fieke Boekhorst
• Gerard Hylkema: van olympisch hockey tot scoren in De Kuip
• Het zeeroverspetje van Jacques Brinkman op het EK 1995
• Jaap Schulz, international zónder ooit de bal te hebben geraakt
• Sandra Le Poole zonder medeweten model voor Champions Trophy
• Hoe Eefje Piel als snelle atlete bijna de Spelen van 1948 haalde
• Aat de Roos, de vooroorlogse Jorrit Croon van Oranje
• Hoe de scorende keeper Derk Doyer een uniek record misliep
• De mislukte solo van vliegende keeper Maarten Sikking