Groninger Studenten en de greep naar de macht in de zaal

Groninger Studenten was eind jaren zeventig, begin jaren tachtig op zaalhockeygebied toonaangevend in het noorden. Twee keer wist de ploeg ook de Nederlandse titel te winnen, in 1980 en 1982. Sijbrand Keijser, een van de coryfeeën van de ploeg, blikt in Tackle Back terug op de tijd dat de Studs de beste van Nederland waren.

In sport liggen vreugde en verdriet vaak dichtbij elkaar. Dat wordt volgens Sijbrand Keijser het best geïllustreerd door een foto die net na het sluitsignaal van de finale om het zaalkampioenschap van 1982 is genomen door Jeroen van Bergen. Er is blijdschap bij Groninger Studenten en treurnis bij Oranje Zwart. ‘Je ziet op de foto dat Arno den Hartog heel bedremmeld naar mij kijkt’, zegt Keijser.

Vreugde en verdriet

Het contrast tussen vreugde en verdriet was groot, omdat de Studs tegen de verwachting in de gedoodverfde favoriet en titelverdediger Oranje Zwart in de Amsterdamse Sporthallen Zuid met 9-6 versloegen. ‘Je moest ons niet uitvlakken. Als het erop aankwam, konden we goed hockeyen. We hebben Oranje Zwart in de finale tactisch overrompeld en verdiend gewonnen. Wij waren beter.’

Oranje Zwart leek in de beginfase van de finale de favorietenrol waar te maken en nam een 3-0 voorsprong. De Eindhovense ploeg veroorloofde het zich zelfs een strafbal te missen. De inzet van Maikel Verkuyten werd gestopt door Carel Roessingh.

Specialisme

Keijser, die drie keer scoorde in de finale, bracht de spanning terug met een rake strafcorner, zijn specialiteit. ‘Mijn vaste hoek was rechts, dus links van de keeper, in het dak van het doel. Dat ging vaak goed en dat wist Lex (Bos, keeper Oranje Zwart, red.) ook. Dus ik prikte hem heel gericht rechtsonder. De bal ging er mooi in.’

Sijbrand Keijser (links) in actie voor Groninger Studenten tijdens het NK Zaal. Foto: Friedländer

In ondertal kwam Oranje Zwart vervolgens op 3-1, maar de Studs dichtte nog voor rust het gat naar 3-3. In het tweede halfuur bouwden de Groningers een voorsprong van twee doelpunten op, waarna de noordelingen aan de goede kant van de score bleven en uiteindelijk met drie doelpunten verschil wonnen. Het laatste doelpunt kwam op naam van de beste speler van de finale, Christoph Randag, op een assist van Keijser. ‘Ik gaf een harde pass door de cirkel waarna de bal door Christoph in de goal werd geketst.’

Feest

Na het laatste fluitsignaal barstte er een groot feest los. ‘Na afloop stormden de mensen van de tribune af het veld op’, zegt Keijser. Voor de fans van Groninger Studenten was het feest al op de weg naar Amsterdam begonnen. ‘We gingen erheen met een grote bus. Er was plaats genoeg, dus gingen er ook fans mee. Zij hadden kratjes bier meegenomen en die waren aan het lallen, terwijl wij voorin de bus ons concentreerden op de finale’, herinnert Keijser zich. ‘Na de finale gingen we terug met de fans die natuurlijk al katje lam waren. In Groningen hebben we het feest afgemaakt. Dat heeft tot in de vroege uurtjes geduurd.’

Het was voor Groninger Studenten de tweede landstitel in de zaal. ‘In het noorden waren we in de zaal toonaangevend. We hadden wel tegenstand in het district van Quick Stick, maar werden altijd glansrijk kampioen. Ik heb heel vaak het NK gespeeld. Ik weet bij god niet meer waar we allemaal zijn geweest. We werden vaak tweede of derde. Het kampioenschap zat er een keer aan te komen en uiteindelijk zijn we twee keer kampioen geworden.’

Vriendenclub

De Studs waren een team met spelers die, zoals Keijser het verwoordt, ‘gecharmeerd waren van het zaalhockey’. Naast Keijser als gevreesd cornerschutter had de ploeg de beschikking over de goede en betrouwbare keeper Roessingh en spelers als Randag, Mark Ferrari en aanvoerder Hans Grobben. De beste speler in de selectie was ongetwijfeld Jaap Schulz, die zowel in de zaal als op het veld het Nederlandse elftal haalde.

Aanvoerder Hans Grobben van Groninger Studenten met de sportiviteitsprijs en de beker behorend bij de landstitel in de zaal. Foto: Hockey Sport

‘De ploeg was een vriendenclub’, zegt Keijser van wie een deel onder wie hijzelf lid was van studentenvereniging Vindicat. ‘Omdat we de behoefte hadden aan goede hockeyers, hebben we voor het team de voorwaarde om lid te zijn van Vindicat losgelaten.’

Studentenimago

Keijser gaat verder: ‘We waren geen zooitje ongeregeld. We wilden laten zien dat we naast student zijn ook goed konden hockeyen. Op vrijdag gingen we niet de kroeg in als we de volgende dag moesten spelen. Het was iets dat we nooit hardop hebben uitgesproken, maar meer een stilzwijgende afspraak. We zagen er ook netjes uit. We droegen een blauwe blazer met een sticker van de Groningse studentenclub erop. Je ziet het tegenwoordig ook dat voetballers zich in een colbert profileren als één team.’

Geboren in Delft en op jonge leeftijd verhuisd naar Delden meldde Keijser zich aan bij de Studs toen hij taalheelkunde ging studeren in Groningen. Hij groeide bij de club uit tot zaalinternational (zeven interlands, red.) en won met Oranje in 1980 zilver op het EK in Zürich. In datzelfde jaar veroverde Keijser met Groninger Studenten in Arnhem de eerste nationale zaaltitel.

Overnachten bij grootmoeder

‘Dat was een mooie happening’, herinnert Keijser zich. In de Arnhemse Rijnhal speelden de Studs in de finalepoule met DKS, titelverdediger MEP en de grote favoriet Klein Zwitserland om het kampioenschap. ‘We hadden geen geld voor een hotel, dus sliepen we de avond ervoor bij mijn grootmoeder, waar we ook met z’n allen hadden gekookt en gegeten.’

De eerste wedstrijd van Groninger Studenten in de finalepoule was tegen MEP. Het werd 4-4 en Keijser maakte alle doelpunten voor de Studs. Daarna werd DKS met 7-2 verslagen. De beslissing om de zaaltitel viel in de laatste wedstrijd tegen Klein Zwitserland.

Achterstand

‘Het was de eerste keer dat mijn pa kwam kijken’, herinnert Keijser zich. Het bezoek leek op een anticlimax getrakteerd te worden nadat de Haagse club met een 7-4 voorsprong een voorschot leek te nemen op de titel.

‘Joost Claushuis (doelman Klein Zwitserland, red.) keepte ongelooflijk goed, maar in de tweede helft konden wij meer doorwisselen’, zegt Keijser. Twee doelpunten van Hans Grobben brachten de spanning weer helemaal terug in de wedstrijd. Keijser die al de lat en de paal had geraakt maakte vervolgens gelijk. Vlak voor tijd verschalkte Grobben Claushuis waardoor de Studs op een 8-7 voorsprong kwamen. Het doelpunt leidde tot enorme vreugdetaferelen.

Doelman Carel Roessingh van Groninger Studenten in actie tijdens het NK Zaal. Foto: Hockey Sport

Kampioenschap

‘Iedereen liep het veld op, maar er stonden nog 35 seconden op de klok. Scheidsrechter Willem Heemskerk kwam naar mij toe zei: we moeten verder. Ik antwoordde: dat gaat niet meer lukken en toen floot hij af. Jezus, we waren kampioen! Die titel hebben we in een kroeg in Groningen groots gevierd.’

Het was het begin van een korte bloeiperiode van de Studs, die ook op het veld actief waren op het hoogste niveau. ‘Toen de Hoofdklasse uit twee poules bestond, wonnen we de eerste vijf wedstrijden op rij. De volgende wedstrijd was tegen Klein Zwitserland, dat ook tien punten uit de eerste vijf wedstrijden had gehaald. Stonden er 3000 mensen op West End langs de lijn en kwamen we op tv, omdat Studio Sport was langsgekomen.’

Unieke tijd

In het jaar waarin Groninger Studenten de tweede zaaltitel veroverde, degradeerde de ploeg op het veld uit de Hoofdklasse. Zes spelers vertrokken. Ook Keijser vond het welletjes, maar bleef toch nog een half jaar om de nieuwe spelers rijp te maken voor de Overgangsklasse.

‘Het was een unieke tijd waar ik met plezier op terugkijk. Een volledige studentenclub aan de top van het zaalhockey. Dat is nu ondenkbaar met al die trainingen. Iedereen vond het wel mooi dat het noorden op de kaart werd gezet door die rare studenten.’

1980 NK Zaal finalepoule:
Gron. Studs – MEP 4-4
Gron. Studs – DKS 7-2
Gron. Studs – Klein Zwitserland 8-7

Eindstand:
1.Gron.Studs 3-5 (19-13)
2.MEP 3-4 (17-14)
3.Klein Zwitserland 3-3 (20-17)
4.DKS 3-0 (12-25)

1982 Finale NK Zaal:
Gron. Studs – Oranje Zwart 9-6 (3-3)
0-1 Verkuyten
0-2 Van Hout
1-2 Keijser
1-3 Van Hout
2-3 Randag
3-3 Schulz
4-3 Keijser
5-3 Randag
5-4 Van Hout
6-4 Ferrari
6-5 Verkuyten
7-5 Keijser
8-5 Ferrari
8-6 Den Hartog
9-6 Randag

Lees ook:

• Zaalfinale van 1983 een spektakelstuk met 35 doelpunten
• Uit pure liefde voor zaalhockey richtte Maarten Salverda IHC Titans op
• Jo Jurrissen: legendarische keepster en spits van Oranje
• Blinde uithaal Thole maakte einde aan bijna 2,5 uur durende slijtageslag
• 1898: Haarlem verslaat Velsen in eerste bondswedstrijd
• Rein de Waal vooroorlogs boegbeeld van Oranje
• 92 jaar geleden: olympische finale belangrijke mijlpaal voor Nederland
• Ab van Grimbergen: architect eerste wereldtitel Oranje Heren
• 75 jaar Vrijheid: international Pieter Arnold Roodenburgh in het verzet
• Het jubilerende Bloemendaal en het jaar van de treble
• Dit seizoen geen kampioen, in 1942 deelden hdm en Venlo de landstitel
• Dames Were Di gingen Europa in: ‘Barcelona was voor ons een enorm avontuur’
• Potje squash om boycot Olympische Spelen van 1956 te verwerken
• Ongekend strenge winter zet in 1963 streep door competitie
• Europees brons hoogtepunt gouden zaaldecennium Groningen
• Missie niet te degraderen leidt onverwachts tot Europees zilver
• Regelwijziging pakt succesvol uit voor Oranje Dames Zaal
• Bronzen EK 2010 zet zaalhockey in Nederland op de kaart
• Hattem: klein duimpje op het veld, grootmacht in de zaal
• WK 1994: Jorritsma en Shahbaz leiden Pakistan naar laatste hoofdprijs
• Het viel allemaal goed in de EHL voor vechtmachine HGC
• Ties Kruize: ‘We hadden veel vaker de Europa Cup moeten winnen’
• Hecht collectief van Kampong kwam even de punten ophalen
• Tackle Back: de dag dat Den Bosch Dames 1 haar eerste titel won