Zaalfinale van 1983 een spektakelstuk met 35 doelpunten

23-12. Het is niet alleen de datum van vandaag, maar ook de uitslag van de finale om de Nederlandse zaaltitel in 1983. Klein Zwitserland versloeg dat jaar in de volle Sporthallen Zuid in Amsterdam de buren van hdm. 35 doelpunten in een finale: het zijn eclatante cijfers. ‘We wilden goed winnen’, blikt Tim Steens terug op de eindstrijd.

Met Tim, zijn broer Ron en de gebroeders Kruize was Klein Zwitserland in die tijd de onbetwiste topclub in Nederland. Vanaf 1977 won de Haagse club acht landstitels op rij. Ook over de landsgrenzen was Klein Zwitserland succesvol. In 1979 en 1981 werd de Europese clubtitel veroverd. Maar, in de nationale zaalcompetitie was de rol van de zo succesvolle club marginaal.

Net niet

‘In 1980 waren we dichtbij de titel in de zaal’, vertelt Steens. De ploeg werd maar nipt afgetroefd door Groninger Studs, een topploeg in de zaal met spelers als Sijbrand Keijser, Jaap Schultz en doelman Carel Roessingh. ‘Er was toen geen aparte finale, maar een finalepoule. In de laatste wedstrijd verloren we van de Studs. Zij werden hierdoor kampioen.’

Nooit kwam Klein Zwitserland, dat op het veld oppermachtig was, dichterbij de nationale zaaltitel. De oorzaak waarom de ploeg tussen de balken zo weinig kon uitrichten was makkelijk te verklaren. Klein Zwitserland bulkte van de veldinternationals en die gingen in de winter met Oranje naar het buitenland.

Elke winter was er wel een Champions Trophy of een buitenlandse trip Tim Steens over waarom Klein Zwitserland in de zaalcompetitie niet met het sterkste team kon spelen

‘Er was altijd wel iets waardoor we niet konden zaalhockeyen’, zegt Steens. ‘Elke winter was er wel een Champions Trophy of een buitenlandse trip. Bondscoach Wim van Heumen heeft de trend gezet door met Oranje naar het buitenland te gaan in de wintermaanden.’

Maarten van Heeswijk (Klein Zwitserland) probeert hdm-doelman Yves Boode te verschalken in de zaalfinale van 1983. Foto: Hockey Sport/Peter de Looff

In het seizoen 1982-1983 lagen de kaarten anders. De veldinternationals van Klein Zwitserland werden niet gehinderd door een buitenlandse trip en konden zodoende voor de ploeg in de zaalcompetitie uitkomen. ‘We waren al kampioen op het veld en hadden de Europa Cup gewonnen. We wilden nu ook de zaaltitel. We zeiden tegen elkaar: laten we het proberen. Ja, wij waren zeker eerzuchtig’, zegt Steens.

Slechts acht spelers en geen training in de zaal

Met een zaalploeg van maar acht spelers ging Klein Zwitserland op jacht naar de ontbrekende titel op de erelijst. Vaak stonden Ties, Hans en Hidde Kruize tegelijkertijd op de vloer met de gebroeders Steens. Op het doel stond Joost Claushuis en het achttal werd gecompleteerd door beide Maartens, Van Heeswijk en Van Grimbergen. ‘Sommigen wilden niets van zaalhockey weten en twee keer dertig minuten konden we wel aan’, zegt Steens, die zelf 33 zaalinterlands speelde en met Oranje deelnam aan drie EK’s, over de kleine selectie.

Maarten van Grimbergen van Klein Zwitserland scoort uit een strafbal tegen hdm in de zaalfinale van 1983. Foto: Hockey Sport/Peter de Looff

Niet alleen de krappe selectie was opvallend, maar Klein Zwitserland trainde dat seizoen ook niet in de zaal. ‘Wij hadden geen eigen zaal zoals hdm dat nu nog altijd heeft en we gingen ook niet speciaal een zaal huren om te trainen.’

hdm tegenstander in finale

Zonder specifieke zaaltraining streed Klein Zwitserland als een van de twaalf ploegen, verdeeld over twee poules, in 1983 om de nationale zaaltitel. In poule A bleek hdm veruit het sterkst. De ploeg behaalde uit tien duels de maximale score. Met de zaalhockeytraditie in het dna en spelers als Marc Benninga, Peter Westrink en Ragnar Rooda waren de prestaties van de Haagse club geen verrassing.

In de andere poule eindigde Klein Zwitserland als nummer een. Ondanks concurrentie van onder meer het sterke MEP, drie landstitels op rij eind jaren zeventig, en Oranje Zwart, de zaalkampioen van 1981, lieten Steens en zijn ploeggenoten maar drie punten liggen.

Doelpunten bij de vleet

Eind februari troffen Klein Zwitserland en hdm elkaar in de finale in Amsterdam. De 2500 toeschouwers in de Sporthallen Zuid kregen een waar doelpuntenspektakel voorgeschoteld. Met name in de tweede helft was het opletten geblazen op de tribunes, want de doelpunten volgden elkaar in rap tempo op.

De wedstrijd ging na het beginsignaal kort gelijk op. hdm kwam met 3-2 voor, maar Klein Zwitserland boog de achterstand om in een voorsprong en leidde bij rust met 9-8. Bij een stand van 7-5 miste van Heeswijk nog een strafbal voor Klein Zwitserland. Na de pauze kwam hdm nog tot 9-9, maar daarna was er geen houden meer aan. hdm kreeg in kort tijdsbestek twee tegenslagen te verwerken. Doelman Yves Boode haakte geblesseerd af en werd vervangen door Ruurd von Holtz.

Ties Kreuze met de kampioensbeker. Het team van Klein Zwitserland. Tim Steens blij na een doelpunt van Klein Zwitserland in de zaalfinale van 1983. Foto: Hockey Sport/Peter de Looff

Bovendien incasseerde Marc Benninga een kaart en moest naar de krant. Klein Zwitserland profiteerde en bouwde een voorsprong van vijf doelpunten op. Ties Kruize kreeg publiek op de banken nadat hij langs drie tegenstanders soleerde en met een push de keeper kansloos liet. Bij de stand 21-11 mocht doelman Claushuis van Klein Zwitserland het veld oversteken om een strafbal te benutten. Hierdoor stonden alle spelers van de Haagse club in de finale op het scoreformulier.

Wij probeerden een overtal te creëren. Tim Steens over de tactiek van Klein Zwitserland in de zaal

‘In de tweede helft gaven we gas’, zegt Steens die bekent dat Klein Zwitserland in de zaal veldhockey speelde. ‘Een systeem hadden we niet. Wij probeerden een overtal te creëren. De echte zaalhockeyploegen schoven de bal heen en weer, speelden schaakhockey. Wij wilden naar de goal, dat was ons handelsmerk. En kregen we een corner dan schoot Ties (Kruize, red.) de bal erin.’

Een week na het doelpuntenfestijn in de zaal stonden beide ploegen weer tegenover elkaar. Dit keer op het veld bij de hervatting van de Hoofdklasse. Opnieuw werd er veel gescoord (zeven treffers) en weer stond Klein Zwitserland aan de goede kant van de score (4-3). De ploeg zette daarmee een ferme stap naar wederom een landstitel. De dubbel werd binnengehaald, maar de triple zat er niet in. In de finale van de Europa Cup verloor Klein Zwitserland voor eigen publiek van het Russische Dinamo Alma Ata (4-2).

‘Ja, daar ben ik nog steeds ziek van’, zegt Steens, maar terugblikkend op de zaaltitel voegt hij toe: ‘We wilden die ene keer alles uit de kast trekken om een keer kampioen in de zaal te worden. Leuk dat dát is gelukt.’

Klein Zwitserland – hdm 23-12 (9-8)

Doelpunten Klein Zwitserland: Ties Kruize 9 (5 sc, 1 sb), Maarten van Heeswijk 5, Maarten van Grimbergen 3 (2 sb), Hidde Kruize 2, Ron Steens, Hans Kruize, Tim Steens en Joost Claushuis (sb)
Doelpunten hdm: Ragnar Rooda 5 (sc), Herman Goedman 3, Peter Westerik 2, Marc Benninga 2
Groene kaart: Marc Benninga (hdm)
Scheidsrechters: Von Reth en Kuijpers

Lees ook:

Wat vind jij? Praat mee...